Ik weet niet of het kan/mag maar een schep flesvoeding door de afgekolfde borstvoeding mengen? Geef je dan niet genoeg voedingsstoffen met alles wat borstvoeding extra biedt?

Ik snap je gevoel heel goed! Vervelend als het dan niet lukt, en dan ook nog veel zorgen omdat je kindje afvalt. Maar er is natuurlijk ook nog een tussenweg. Ik ben fulltime gaan kolven en mijn premature dochter heeft de eerste 6 maanden daardoor moedermelk gehad. Nu kolf ik nog gedeeltelijk en krijgt ze in elke fles een deel kunstvoeding en een deel borstvoeding. Met een goede dubbele elektrisch kolfapparaat kom je een heel eind! Dit is natuurlijk geen gouden tip, en het is aan jou wat je nu gaat doen, maar er zijn nog andere opties dan volledig overstappen naar kunstvoeding als dit niet goed voor je voelt. Veel succes!!

Ik heb nooit borstvoeding gegeven, dus die tweestrijd heb ik nooit gehad. En kunstvoeding is echt zo slecht nog niet hoor

Oh wat herkenbaar! Met mijn oudste precies hetzelfde probleem gehad. Te kort tongriempje en ik als leeuwenmoeder kon het niet over mijn hart verkrijgen het te laten knippen. Ze was te vroeg, 10 dagen op de IC aan allerlei draadjes en apparaten, neussonde, in haar bil gesneden tijdens de keizersnede, enzovoort. Om dan ook nog in haar te laten knippen.. Ik veroordeel niemand die het wel doet, maar ik kon het niet. Ook weken geemmerd met hoedjes, dagen bijna continue aan de borst. 6 weken heb ik het volgehouden. Net zo emotioneel als jij beschrijft een flesje. Het huilen stopte. Ze sliep. Ze groeide. Uiteindelijk was ik opgelucht. Toen mijn tweede werd geboren dacht ik 'nieuwe ronde, nieuwe kansen'. Maar vrijwel direct zag ik bij haar hetzelfde 'euvel' . Ze kon niet vastpakken. Bleef zoeken. Arts die ernaast stond direct naar haar tongriempje laten kijken. Te kort. Vanaf 2 dagen na geboorte heeft zij dus de fles gekregen. Ik kon het niet nog een keer aan. En ze deed het fantastisch ( op een drama met koemelkeiwitallergie die niet herkend werd na, maar dat is een ander verhaal) en was tevreden. Voel je niet schuldig. Je doet wat het beste is voor je dochtertje. De band met haar zal er echt niet minder om worden... Ik snap je tweestrijd, maar ga jezelf alsjeblieft niets kwalijk nemen, je doet er alles aan om je dochtertje het beste te geven en dat is het belangrijkste.