5 maanden geleden

Heel herkenbaar! Ik ben ook al mijn hele leven te dun. Hoe vaak niet aan mij is gevraagd of ik geen anorexia heb... Ik weet ook heus wel dat 42,5 kilo bij 1m65 veel te weinig is.... Tijdens mijn zwangerschap wel flink aangekomen (18 kilo) maar dat was voornamelijk vocht. Na mijn bevalling daar nog maar 3 van overgehouden. Inmiddels zijn we 6 jaar verder en ben ik met moeite nog wat zwaarder geworden maar nog steeds ben ik niet bij met mijn lijf. Juist omdat het zo veranderd is. Ik heb altijd een mooie, platte, strakke buik gehad. Dat heb ik nu niet meer omdat mijn lange buikspieren nooit meer gesloten zijn. Dus nu heb ik een flubberig buikje. Maar ik mag er niet over klagen hoor ik van mensen in mijn omgeving want ik ben verder toch weer mooi slank?... Mensen snappen niet dat ik ook niet wennen aan mijn veranderde lijf. En dat ik daar niet tevreden mee ben.

Wat fijn om die herkenning te lezen! En inderdaad wat je zegt.. alsof je het recht dan niet hebt om ontevreden te zijn met je lichaam! Die constante drang om jezelf maar goed te moeten vinden van je bent (te) dun, wat zeur je nou?! Daar wordt je niet goed van. Dikke knuffel!