Hoi Monica, Net als bij jou kregen wij dezelfde schok te verwerken bij de 20 weken echo. Ook een TGV en net als bij jou loop ik met dezelfde gevoelens rond. (Dat mn kleine meid maar zo lang mogelijk mag blijven zitten.) Komende week krijg ik mijn 28 weken echo en ik hoop dat het alles er nog net zo uitziet als op de 20 en 24 weken echo. Heel veel succes de komende tijd Gr Daphne

Wauw wat een kippenvel van jou blogs.. Wat knap dat je alles zo op kunt schrijven. Wat moeten jullie het zwaar hebben (gehad). En wat een wonderkindje. Ik heb zo'n respect voor mensen die ondanks dat hun kindje misschien beperkt is/word toch voor het welzijn van hun baby kiest en geen vruchtwaterpunctie doen! Ik vind dat zo mooi! En hoop voor jullie dat er hierna veel meevallers zijn gekomen. Jullie hebben het zwaar genoeg gehad!

Wat een herkenning allemaal...1 van onze tweelingmeiden heeft een hartafwijking en ze wisten niet of zij de zwangerschap levend tot het eind zou meemaken. Ze is nu 3,5 en doet het heel goed. Kippenvel krijg je er nog van :(. Hopelijk gaat het met jullie zoontje ook goed komen. Sterkte en wat goed dat je er over schrijft. Heel snel gaan mensen over tot de orde van de dag terwijl je zelf nog steeds vol stress zit...net of er altijd een zwaard van Damocles hangt....iets dat niemand ziet.

Herkenbaar wat je schrijft over het het liefst zo lang mogelijk bij je willen dragen. Ook onze jongste is met een hartafwijking geboren. In de zwangerschap dachten ze exact hetzelfde als dat jij beschrijft maar uiteindelijk is het toch anders.