Toch herkenbaar, bij mij is het vooral dat ik met sommige heel veel investeer maar niks terug krijg. Een goede vriendin heeft begin dit jaar een premature baby gehad, hele ziekenhuis periode en poppenkast. Dag en nacht belden en appten we. Elke keer als ze weer ruzie had met haar vriend logeerde ze hier. Instanties kwamen erbij, kortom een grote poppenkast. Nu zit ze in rustiger vaarwater, en je raad het misschien al.. ik hoor bijna niks van haar, als ik al iets hoor dan is het omdat er iets aan de hand is...

Ik herken het. Uiteindelijk ben ik degene geweest die de knoop doorhakte en het contact verbrak met mensen die me teveel energie kosten, alleen maar dingen deden die in hun eigen straatje pasten etc etc. Is niet veel overgebleven maar die paar vriendinnen wat ik nog heb daar weet ik wel dat ik op kan bouwen en vertrouwen. Er zijn periodes dat we de deur bij elkaar plat lopen en periodes dat we elkaar wat minder zien. Belangrijkste is dat je weet dat ze er voor je zijn op momenten dat je ze echt nodig hebt.

Gelukkig bijna geen ervaring mee. Ik heb 4 vriendinnen waar ik echt alles bij kwijt kan. Voor 1 vriendin was mijn medischemolen traject updates soms lastig, in die periode werd vanwege medische redenen duidelijk dat zei nooit een kindje zou krijgen. Dat heeft ze toen eerkijk aangegeven en rekening mee gehouden. Inmiddels is mijn dochtertje al 3,5 en zijn wij nog steeds vriendinnen. Ben ook gezeged met vriendinnen die het accepteren dat ik soms even geen tijd. Ben vlak na de bevalling 1 'vriendin' verloren, want volgens haar beëindigen alle vrouwen die kinderen krijgen hun vriendschappen, maar zei was degene die de boot afhield.