Ach, meid toch! Ik snap het helemaal! Mijn partner is 10 jaar geleden depressief geweest, gelukkig maar een korte periode en toen hadden we nog geen kinderen, maar heftig was het wel! Dit jaar leek het ook mis te gaan, en alle herinneringen van de vorige keer kwamen gelijk weer kei hard binnen! Hij heeft een weekend doorgebracht met een psycholoog, het is heel duur(wij hoefden gelukkig niet zelf te betalen), maar het heeft hem zoveel inzicht gegeven dat hij daarna veel beter in kon leven in wat zijn situatie met mij deed! En dat hielp enorm! Misschien kun je zoiets zoeken! Of dat juist voor jezelf doen, zodat jij er weer beter tegen kan!

Als dit inderdaad als mantelzorg gezien wordt heb je bepaalde rechten. Vraag het eens na bij hulpverleners of desnoods de praktijkondersteuning van de huisarts. In mijn woonplaats had ik recht op 2 uur huishoudelijke hulp per week. Niet dat het daadwerkelijk van de grond gekomen is maar het kon wel. Zorg ook voor hulp voor jezelf. Je hoeft het niet alleen te doen en dat is ook (bijna) een onmogelijke opgave. Zorg dat je van je af kunt praten bij de praktijkondersteuner of bij vrienden. Je hoeft niet altijd lief te zijn. Jij bent er ook nog. Als je alles maar slikt is er inderdaad een moment dat je deze kar niet meer kunt trekken. Naast dat je goed voor je man moet zorgen moet je ook heel goed voor jezelf zorgen. Dat is misschien wel het belangrijkste. Heel veel sterkte.

Lijkt mij geen rare reactie, heeft hij hulp? Word dit niet als mantelzorg gezien? Voor mantelzorg zijn er extra dingen om te ontzorgen of extra ontspanning? Misschien om hulp vragen bij ha om te kijken of er mogelijkheden zijn?