De oudste vind die drukte ook wel lekker, maar niet op school. Als ik hem de keuze geef, neemt hij geen medicatie. Die heeftt het boek zo snel als een ferrari en dat legt aardig uit hoe het in elkaar zit. De jongste moet het programma nog in, daar leggen ze het uit als een portier bij een disco. Soms laat die niemand door en is het saai ( dan dwaalt ze af) soms laat hij iedereen binnen en dan is het te druk. Zij friemeld, wiebeld, zingt, neuriet eigenlijk om haar voldoende prikkels te geven zodat ze op kan letten. Papa heeft het ook, is wel erfelijk. Dus hier een stuiterballengezin ;) en ik heb dan wel geen stempel, maar ik ben ook niet de rustigste. Tel daar een jonge hond bij en je hebt ons gezin voor ogen

Ik hoop dat je kindjes baad zullen hebben bij welke medicatie of behandeling ze ook maar krijgen. Ze kunnen het wellicht nog niet zo goed onder woorden brengen als wij grote mensen maar als het voor hen net zo werkt als voor mij denk ik dat het een bevrijding kan zijn. Is niet niks om maar altijd overal en nergens te zitten met je hoofdje. Wel willen maar het gewoon niet voor elkaar kunnen krijgen. Ik had dit wel graag eerder willen weten maar ja.... dat is achteraf ook wel de koe in de kont kijken en heb tot nu toe ook een heel leuk maar wel druk leventje gehad. Ik geniet nu omdat het nu nog niet gewoon is en ik me nog steeds verbaas wat er in mijn hoofd gebeurd (of niet gebeurd) op dit moment. Hoop dat je mijn verhalen leuk gaat vinden en dat je gewoon lekker mee blijft lezen. Xxx

Wat je omschrijft komt mij bekent voor. Ik zie dit bij mijn kinderem ;) beide hebben ze adhd maar toch ook weer heel verschillend. Oudste krijgt de retalin vorm. Naam is te lang. Heeft medicinet gehad maar daar werd hij een soort van zombie van. Al het spontane was weg. De jongste krijgt eerst een begeleidingsproject.