Vaak de reactie: ach ben maar blij dat je zwanger bent en het kan.. dat klopt ook zeker wel! Maar ik denk dat mensen niet weten wat er aan vooraf gaat en dat 9 maanden ziek ook zwaar kan zijn! Zoals.je al zegt, zwangerschapsvergiftiging is echt niet mis...

Jeetje wat heftig! Klinkt echt bekend in de oren, vooral de weeenstorm waar gewoon niet tegenaan te vechten is. Ik heb inmiddels een tweede zwangerschap achter de rug en die was echt veel beter 🥰

Ik vond het getrappel heerlijk, maar verder... Tot 19 weken kots misselijk, met 21 weken een bloeding waardoor ik een week bedrust kreeg. Daarna flinke pijn in mijn rug waardoor ik al snel minder ben gaan werken. En met 38,3 weken ingeleid ivm zwangerschapsvergiftiging. Ik had het weekend alles uit m'n lijf gegooid en was al een paar dagen echt niet lekker, op woensdagochtend naar de verloskundige en die wist al meteen hoe laat 't was. En eerlijk, ik was blij dat ik mocht bevallen. M'n buik zat me gruwelijk in de weg en ik voelde me ook echt ziek. Ons traject ernaar toe was ook al niet rooskleurig. De opmerking die veel mensen maken: je krijgt er zoveel voor terug.. Jep, klopt. Maar ik heb er ook heel veel voor moeten laten en accepteren. Niet altijd gemakkelijk!!

Hey herkenbaar hoor. Mijn zoontje is inmiddels 3 maar de zwangerschap herrinner ik me als de dag van gister. Ik had met 6 weken last van erge misselijkheid. Die de hele zwangerschap bleef( voordeel je komt niet aan behalve baby buik, ja we proberen graag in alles iets positiefs te zien) al snel kreeg ik last van zwangerschap isschias, Ik zakte door mijn rechter been heen en los van dat werd ik al gek van ene hele vervelend tintelend koud pijnlijk been. Vanaf dat moment was werken afgelopen en jij ik starten met 2x in de week fysio en 1x in de week zwangerschaps zwemmen. Deze combinatie heeft mij geholpen. Toen dat het rustig was begonnen met 26 weken de weeën. Die hebben ze gelukkig kunnen remmen met weeën remmers. Weet wel dat die longrijping injecties vrij venijnig zijn. Vanaf dat moment heb ik 6 dagen in het ziekenhuis gelegen voor ik naar huis mocht om daar alleen maar bank of bed te hangen. Met 32 weken kwamen er weer weeën, weer het zelfde riedeltje. Alleen vanaf dat moment heb ik een constante 'harde ' buik gehad die niet weg wilde zakken, in het ziekenhuis wisten ze niet waarom. Controles waren van zowel mij als de kleine goed dus mochten ik het toch langer uitdragen. Met 37 weken precies braken mijn vliezen. Na een weeën storm die echt uren geduurd heb was hij daar dan eindelijk. Helaas was het daarna ook geen feest in mijn verlos. Ik kreeg galsteen aanvallen eerst 1x toen al sneln2x kunde week en dat ging over naar 3 x met constant een soort rare druk. Het duurde bijna 3 maanden eer de artsen mij eindelijk wilde operenen( ja, dag verlo) al met al is heel die zwangerschap ook voor mij alles behalve een roze wolk geweest, en toch ondanks dit zou ik het graag ene keer over willen doen maar dan wel graag die roze wolk hihi. Groetjes