Dat lijkt me helemaal een moeilijke keuze. En ook zeker de vraag, wat als je voor een tweede gaat; wanneer dan? Het kan natuurlijk weer een tijd duren maar het kan ook zomaar vrij snel raak zijn. Mijn dochtertje is inmiddels 2,5 jaar en ik ben erachter dat ik ook erg blij word van een carrière. Ik voel me zoveel beter als ik werk. Dus zolang je kunt blijven doen wat je leuk vindt, gaat t helemaal goedkomen! Met 1 of 2 kindjes! Succes en genieten he! Je hebt al 1 zo’n prachtig wondertje!!

Ik worstel erg met de vraag of ik nog een tweede kindje wil. Omdat mijn partner bijna 43 jaar is (ik ben 29 en heb in die zin wel alle tijd) en omdat ik mij nog wil laten omscholen, voel ik me opgejaagd deze keus snel te maken. Ons zoontje is bijna 8 maanden oud en na een IUI- en IVF-traject van 2,5 jaar is hij uiteindelijk geboren. We voelden ons enorm gezegend en dankbaar en zeiden ook: het is geen definitief ‘nee’ tegen een tweede, maar het is goed zo. We gingen van de zomer kamperen en zagen overal gezinnen met 2 à 3 kinderen. Samen spelen, hand in hand lopen. Het was ook ons idee een gezin van 2 te stichten, maar toen duurde het lang en was het een zware weg voordat de eerste er überhaupt was. Het ging bij ons allebei kriebelen toch nog voor die tweede te gaan. Ons zoontje is enorm lief en rustig en makkelijk en slaapt al ruim 4 maanden door. Ik had een hele goede zwangerschap en een fijne bevalling. Daar hoef ik het allemaal niet om te laten. Maar in het verleden behaalde resultaten bieden geen garantie voor de toekomst ;) Maar ik gun mijn zoontje een broertje of zusje, terwijl ik ook wel weet dat een enigskind niks tekort komt. Ik heb zelf 3 zusjes en was juist maar wat graag enigskind geweest. Mijn partner heeft een broertje, maar die zien we 2x per jaar op de verjaardagen van zijn kinderen. De banden zijn niet bijzonder hecht, dus ja, dat relativeert. Maar ik ben universitair geschoold en heb momenteel een MBO-functie. Tijdens ons traject zwanger te raken vond ik dat prima, nu wil ik toch graag een passende baan. Al zal ik nooit een enorme carrièretijger zijn, ik wil mezelf ontwikkelen. Ik moet dat, wil ik lekker kunnen moederen met twee kinderen of überhaupt zwanger raken in een IVF-traject, naar mijn idee weer uit gaan stellen. Nou ja, lang en warrig verhaal. We hoeven de knoop nog niet door te hakken. Ik vind het zo jammer dat wij niet ‘gewoon’ kunnen stoppen met de pil en de natuur het voor ons te laten doen.

Wij zouden 2 kindjes hebben gehad, maar voordat ons dochtertje werd geboren ben ik onverwacht bij ongeveer 20 weken bevallen van ons zoontje. Toen ons dochtertje er was hebben we het eerste jaar nog wel eens gedacht aan een broertje of zusje..maar wat als het weer mis zou gaan? En nu we weten dat ze behalve een "extra gebruiksaanwijzing" en autistisch is, denken we dat het alleen maar goed was, een broertje of zusje zou alleen maar aandacht te kort komen omdat de zorg aan ons meisje zo intensief is. Dus soms is 1 kindje beter dan meer kinderen willen en zo onbedoeld een kind "verwaarlozen".

een van de grootste redenen om nog een kindje te willen is mijn eerste ook een broertje of zusje te gunnen. Zelf vond ik dat altijd geweldig en dat wil ik voor mijn kind ook. Mijn partner is enigst kind en aan alle bij hem merk ik dat hij een brusje heeft gemist. Hier duurde het ook wel erg lang voor dat ik echt zeker wist dat ik zelf ook nog een tweede wilde. Bij me parnter nog langer. Me eerste gaat inmiddels al naar de basisschool maar een tweede is nu wel onder weg. :D