Klinkt logisch maar mijn moeder had veel stres, rookte en at niet mega gezond zoals we nu doen, sporte niet. Nu ben ik pas op mijn 34ste begonnen, dus ouder, ik rookte, had onregelmatige diensten en toch was ik na 4 maanden zwanger en mijn tweede zwangerschap binnen een maand ( miskraam) en mijn laatste op de dag dat we besloten ervoor te gaan.. dus dan zou dat toch ook niet mogelijk zijn.. Bezef me heel goed dat ik heel veel geluk heb gehad, daarbij altijd rekening gehouden met vrouwen bij wie het niet of niet gelijk lukte

Voor de eerste heb ik er 11 maanden over gedaan. Dat vond ik al erg lang. ( ik weet dat dit een normale periode is) maar ik stopte met de pil, at geen rood vlees meer, dronk geen druppel alcohol en steeds was ik het niet en toen ik na 8 maanden nog niet zwanger was en we op vakantie gingen zei ik, zoek het uit. Ben weer gaan eten wat ik lekker vond en ook weer aan de wijntjes gegaan. En ik heb het laten vallen bij mijn moeder dat wij zwanger wilde worden, maar dat het niet zo vlotte. En toen ik na 1 wijntje stik ziek werd, bedacht ik mij dat het test dag was ( tja ik werd amper nog ongesteld dus teste maar iedere maand op dezelfde dag) en toen was ik ineens zwanger. Bij de tweede ging ik ervanuit dat het minimaal een half jaar zou duren en daar was ik al na 6 weken zwanger.

Pas toen ik het voor mezelf bespreekbaar maakte kwam ik er achter hoeveel vrouwen en ook mannen vruchtbaarheid problemen hadden. Opeens was ik toen niet meer alleen, wat er overigens niet voor zorgde dat ik me minder ellendig voelde maar ik kon er nu over praten met mensen. Wel apart idee dat alles al bepaald was eigenlijk als het in ons DNA zit.