Ik ben ook huismoeder. Ik heb altijd een Wajong uitkering gehad door een hartafwijking. Daardoor kan ik de leuke en gezellige Mama zijn. Ik kan mijn energie maar 1x uitgeven. Hopelijk voelt je je inmiddels beter, je blog is al even geleden geschreven zag ik ❤️

Enerzijds begrijp ik je, anderzijds ook niet. Dat je ruimte nodig hebt snap ik helemaal, maar waarom is dat het probleem van je werkgever? Natuurlijk is het geven en nemen, die zie ik van twee kanten niet. Als ik naar mezelf kijk, ik het epilepsie en de ziekte van Meniere, gescheiden en door psychische omstandigheden van papa de fulltime zorg over de kinderen (13, 11 en 7) met een fulltime baan om, omdat ik daar zelf blij van wordt en een leukere moeder ben die ook nog leuke dingen kan doen. Dat is mijn keuze, en zoals altijd is het ieders keuze. Sorry, maar ik vind het ook lastig als iemand haar persoonlijke problemen als probleem voor de werkgever ziet terwijl je ook je eigen keuze kan maken, hoe moeilijk ook…

Ik zou proberen me er niet druk om te maken. Ik ben ook thuisblijf mama ook een bewuste keuze en zie het voorlopig ook niet zitten om te werken, misschien in de toekomst. Mijn man is alleen kostwinner en verdiend ons geld. Thuis regel ik zo goed als alles en zorg voor onze dochter en hem. Zo werken wij als team we zorgen voor elkaar. En wat een ander er van vind pfff mogen ze zelf weten.

Je moet je niet druk maken om wat anderen denken en zeggen. Zij weten niet beter. Als men mij ziet denkt men ook dat er niets aan de hand is maar mijn lichaam is kapot. Mensen moeten meer naar zichzelf kijken ipv naar anderen. Jij weet wat er is en je hoeft je niet te verontschuldigen naar anderen. Je vriend en je gezin zijn belangrijkste, wat zij vinden en weten en de rest schijt aan hebben. Leef je eigen leven, anderen doen dat ook. Ze moeten eerst kijken wat hen mankeerd en dat is oordelen over anderen wat ze niet kunnen want ze weten niets. Ik wens je heel veel sterkte en geniet gewoon van het leven en wat het leven je verder brengt.