's avatar
1 jaar geleden

Jouw verhaal is voor mij enorm herkenbaar, zeker de vaak giedbedoelde opmerkingen van buitenstaanders. Mij reactie daarop is altijd: "zèg dan gewoon dat je niet weet wat je moet zeggen". Of vráág gewoon waar die ander behoefte aan heeft". Dat geldt voor elk groot trauma/ verdriet / verlies. Net als jij heb ik ook een traject van EMDR-therapie met gesprekken achter de rug. En bet als bij jou, was het bij mij daarna niet "en ze leefde nog lang en gelukkig".

's avatar
1 jaar geleden

Ook ik ben nu volop bezig om mijn beperkingen tgv mijn trauma's te accepteren: this

's avatar
1 jaar geleden

Is what it is, en dat is OK. Druk op zoek naar een nieuw gevoel van zingeving, 56 jaar oud en ongewenst kinderloos nadat ik 3x een kindje ben verloren tijdens de zwangerschap. En ha, ik geb

's avatar
1 jaar geleden

Ik gebruik bewust niet het woord "miskraam", omdat ik daarmee mijn kindjes tekort doe. En omdat ik dan vaak standaard de vraag krijg: "hoe lang was je zwanger?". Dat staar in mij persoonlijke top 3 van "de meest lullige dingen die je kunt zeggen tegen een vrouw die een kindje is vetloren". Ik wens jouw en jouw man heel veel kracht en sterkte om dit continue proces samen te kunnen dragen. Want het, rouwen om een kind gáát gewoon niet over

's avatar
1 jaar geleden

Je kunt het niet "een plekje geven" (walgelijke uitdrukking vind ik dat), je kunt ermee leren omgaan, je grenzen aan leren geven. Het is wat het is ..

's avatar
1 jaar geleden

Liefs, Pieta Davids (je kunt me vinden op Facebook, mocht je behoefte hebben aan meer / persoonlijker contact.

MarisjaKuiper's avatar
1 jaar geleden

Dankjewel!

MarisjaKuiper's avatar
1 jaar geleden

Wat bijzonder en “fijn” dat je je in mijn verhaal herkent. De buitenwereld blijft altijd lastig. Ook al bedoelen ze het goed. En inderdaad het is een lang proces, met vallen en opstaan. Sterkte met alles ❤️

's avatar
1 jaar geleden

😘