Bedankt voor je reactie !

Denk dat elke moeder weleens angst heeft dat haar kind iets wordt aangedaan. Het enige wat wij als ouders kunnen doen, is je kinderen zo krachtig en zo weerbaar mogelijk maken. En dan nog heb je niet de zekerheid dat er niks gebeurt... Zelf nauwelijks wat meegemaakt. Ja, een jongetje van een jaar of 12 die mij als tienjarige in de 'borst' greep, toen ik nog niks van borsten had. Iets waar ik mij een uurtje ongemakkelijk over gevoeld heb. En toch had het niet moeten gebeuren. Had hij gewoon zijn handen thuis moeten houden. Om onze dochter weerbaar te maken hebben wij al een lange weg met een aantal hobbels gehad. Weerbaarheidstraining in combinatie met judo werpen nu zijn vruchten af. Ze is 'stevig', zit goed in haar vel en ik hoop dat ze dit maar de buitenwereld uitstraalt. Mochten ze ooit te maken krijgen met iemand die haar op één of andere manier wat wil aandoen, hoop ik dat ze zich weert....ze is in ieder geval niet bang van jongens. Ze traint met ze en heeft ook op school jongensvrienden. Ze is zelf af en toe een halve jongen (en durft daarin zichzelf te zijn)...

Dankjewel Linda!

Wat goed om het juist wel te typen! Iedereen zou er af en toe bij stil moeten staan. Niet omdat het altijd nodig is maar wel omdat het altijd bij iedereen kan gebeuren. Ik heb mijn kinderen vanaf zo'n 3 jaar gezegd (nu ruim 2, 4 en een had en 7) dat hun lijf van hun is en dat NIEMAND daar aan mag komen. Wij om te wassen maar verder niet. Als het wel gebeurd met wie dat ze het moeten vertellen. Ook dat ze nooit zomaar met iemand mee mogen gaan. Ook niet met een bekende! Dat is de enige tip die ik je mee kan geven. Zorg dat ze zelf weten wat hoort en wat niet. Hoe normaler de info wordt hoe groter de kans dat ze komen en dit soort dingen niet gebeuren. Heel veel succes met alles!!