Ja het makkelijkste is nog wel als ze klein zijn. Maar volg het best gewoon je eigen hart en luister niet te veel naar andere. Bang voor de toekomst ben ik niet echt ik weet dat alles uiteindelijk toch wel weer goed komt! Je moet er proberen het beste uit te halen. En die kleine komt ook groot zonder vader alleen is het jammer dat ze zo onverantwoordelijk zijn.

Gelukkig ben ik niet alleen een alleenstaande moeder en daarom schreef ik ook deze blog. Ik wilde graag weten of er meer mama's met dit probleem waren en hoe hun ermee omgaan. De tip van het schrift ga ik zeker uitproberen want soms weet ik echt niet meer wat ik gezegd heb tegen me dochtertje en ook zij houd wel van duidelijkheid. Ja ze begint echt te beseffen dat het bij ons anders is en dat is wel moeilijk om dat steeds uit te moeten leggen. En de papa komt naar ons toe omdat ze vaak ziek is de maagklepje sluit nog niet goed en ze geeft dus nog best vaak over. Reflux. En ook kan ze niet veel voedsel verdragen. In Ieder geval bedankt voor je tip!

Wow wat herkenbaar, maar dan zit ik met mijn zoontje van 6,5 mnd en zal ik die tijd nog te gemoed gaan dat hij zijn vader mist. Hij heeft mijn zoon ook niet erkend komt ook alleen wanneer het hem uitkomt alleen zijn wij niet als vrienden uitelkaar gegaan. Ben momenteel ook werkeloos echt alles is bijna hetzelfde, ik ben best bang voor de toekomst je wilt toch het beste voor je kind. Maar er zijn zoveel mensen met meningen, die er mee willen bemoeien. Ik wens je veel sterkte! Weet dat je niet alleen bent..

Jee, hier hetzelfde verhaal. Alleenstaande mama met zoontje van bijna 3. Geen baan (zoekende) en WWB uitkering. Papa heeft zoonlief niet erkent. Achteraf fijn want hij heeft geen idee wat hij met een kleine aan moet. Hij is wel lief hoor tegen ons. Maar hij neemt geen verantwoordlijkheid. Zit niks anders op dan hiermee te dealen. Nu mijn zoontje ouder is en geen middag dutjes meer doet ga ik papa vaker bezoeken. Dit puur voor mijn zoontje en de papa zodat zij een band met elkaar kunnen opbouwen. Ik heb nog geen vragen gehad van mijn zoontje. Wel vind hij papa's reuze interessant. Mijn advies: hou de uitleg voor jouw dochtertje kort en duidelijk. Maak er geen lang verhaal van want daar begrijpt ze nog niks van. En vertel haar steeds hetzelfde verhaaltje. Misschien help het om haar vragen en vragen waarvan je denkt dat die komen op te schrijven en meteen het antwoord er onder te zetten. Als geheugen steuntje. Ik begrijp hoe moeilijk het is. Wat jij schrijft staat mij te wachten en dat is alles behalve leuk omdat je niet wilt dat je kind verdrietig is en je gunt ze alle geluk van de wereld. Ik geloof wel dat het makkelijk wordt. Ze krijgt nu het besef dat haar gezin anders is en dat wil ze begrijpen. En dat is lastig op die leeftijd. Ik weet nog toen mijn zoontje net 2 was en wij papa hadden afgezet op de trein. In de auto zei hij: 'kom terug'.'Papa kom terug'! Mijn hart brak. Ik wens je veel sterkte en je bent niet alleen!!