Wat goed dat je gaat voor hulp! En dat je dus kiest voor het leven. Je kinderen hebben je nodig, jou, hun moeder! Ze zijn NOOIT beter af zonder jou. Echt niet! Het is heel zwaar om om te gaan met verdriet van vroeger dat je geen plekje kunt geven. Als je moeder wordt en bent, dan heb je ook constant die confrontatie en waarom vragen. Maar bedenk dat jij je kinderen een traumatische jeugd kunt besparen. Jouw liefde zal hen helpen om verdriet en zorgen te overwinnen! Heel veel sterkte en zet m op! Ik ben benieuwd naar het vervolg!

Annemiek wat heb je dit mooi verwoord, and I am sorry this happened to you.

wat knap dat je dit zo beschreven hebt meis! Ik kamp met soortgelijke dingen (i.e. Traumatische bevalling en superongelooflijk zwaar eerste jaar van zoontje en angstaanvallen). Loop ook bij (nu eindelijk) een goede psych, maar ben er helaas nog lang niet (zie mijn laatste twee blogs). Ik wens je heeeeel veel sterkte, enne, wat moet jij oersterk zijn!

Fijn dat het nu al zo veel beter gaat! Er zal vast wel weer eens een moeilijkere periode komen, maar je weet nu inderdaad waar je het voor doet! Ik hoop dat je de komende tijd vollop mag genieten van je gezinnetje!