Zo herkenbaar! Ben bang dat mijn meisje straks voor net zoveel uitdaging gaat zorgen als mijn zoon, alleen dan sta ik er echt volledig in mijn uppie voor ? Goed dat je hulp hebt gezocht. Destijds was er via CJG (consultatiebureau) ook een gratis cursus Peuter in zicht. Behalve dat ik daar veel van geleerd heb was het ook heel fijn om met andere ouders contact te hebben die in hetzelfde schuitje zitten. Succes verder ?

Nog een kleine toevoeging: mijn blog 'zomaar een dag' zul je dan vast herkennen.

Mijn eerste ingeving, toen ik alleen de kop nog maar las, was: heeft hij genoeg uitdaging? Ik herken nl. best wel een aantal dingen. Onze jongste was een ontzettende huilbaby. 80% van de tijd dat hij wakker was, huilde hij. Dit ging door tot hij 16 maanden was. In die tijd kregen wij het vermoeden dat hij meer wilde dan dat hij lichamelijk kon. Eindelijk ging het beter. T. kon meer, dus hij was tevreden. Dit duurde twee maanden. Toen begonnen de driftbuien. Immense driftbuien. En grenzen opzoeken.. Hij sliep al ruim voor hij twee was in een peuterbed, omdat hij uit zijn ledikant wou klimmen. En hij was sterk genoeg om dat te kunnen. Verder overal op klimmen, alles pakken, hij heeft eens een fles babyolie achter van de commode gepakt en door zijn hele kamer geleegd (zijn laminaatvloer glimde overigens bijzonder mooi). Hij zat ook met VVE op de psz. Juist voor de uitdaging en om mij te ontlasten. Op een gegeven moment begon hij de psz saai te vinden. De moeilijkste puzzel was 16 stukjes, thuis maakte hij ze van 50 stukjes, om maar een voorbeeld te noemen. Op de basisschool leek het beter te gaan, maar sociaal emotioneel had hij het zwaar. Hij kon zijn frustraties alleen maar kwijt in driftbuien. Hij zat twee weken op school toen hij zo van 10 naar 0 begon te tellen. Navraag bij de juf leerde dat hij dit niet op school had geleerd, juf was al blij dat kinderen gewoon tot 10 konden tellen. Aan het eind van groep 1 bleek dat hij qua rekenen en getalbegrip ver voor lag (als in minimaal groep 3 niveau) maar sociaal emotioneel nog niet. Waar kinderen op die leeftijd beginnen met oplossen door te praten, had T. zo zijn eigen methodes ;) Inmiddels hebben we net groep 2 afgerond en gaat hij straks met grote vorderingen naar groep 3. Hij telt in het Engels tot 100, leest al een beetje en rekent moeiteloos tot de 10 en met een beetje nadenken tot de 20. Uit onderzoek is gebleken dat hij een hooggemiddeld tot hoog IQ heeft. Sindsdien gaat hij mee in de tweede leerlijn en dat helpt enorm. Hij is een stuk minder gefrustreerd en vindt school echt leuk. Wat sport betreft zit hij op judo. Hier leert hij veel technieken en dat vindt hij leuk. Ook leert hij hier over waarden, normen en respect. Hij kan zijn energie kwijt en dat is goed. Een heel verhaal, maar ook met herkenning. Ik hoop voor jullie dat jullie je draai hierin snel vinden, want niks is zo moeilijk als het gevoel krijgen dat je kleuter de baas is over jou.

Ik ben aan het rondkijken voor sport. We hebben voetbal al geprobeerd maar dat vond hij saai. Het meeste begint hier helaas pas rond 5 jaar