Zo herkenbaar je verhaal. Ook al stond ik altijd voor iedereen klaar en was me niets teveel, dit veranderde toen ik die aandacht nodig had. Is het dat mensen niet durven en liever uit de weggaan? De sneltrein van het leven kun je niet meer bijhouden zoals dat vroeger ging. Ik had verwachtingen van vriendinnen zonder dit uit te spreken. Het zorgde vaak voor veel onmacht bij mij. Ik denk dat veel “bewust onbewust “ gebeurd. Ik mag het ze niet kwalijk nemen maar pijn doet het. Maar in een donkere periode krijg je steun uit onbekende hoek en hoef je gelukkig niet altijd na een tijdje te zeggen:” Alles gaat goed!” Hou vast aan je eigen behoeften en pluk je eigen bloemen. Rouwen loopt helaas niet gelijk en gestaag ❤️

❤️ wat herkenbaar... Niet met het verliezen van een kindje, maar wel de vriendinnen... Sommige vriendschappen zijn zoveel sterker geworden in mijn moeilijke jarenlangdurende fertiliteitstraject en van anderen hoor je opeens nog amper wat... Ben me heel bewust dankbaar voor de mooie mensen in mijn leven die er voor mij zijn! 😊❤️

Bedankt voor het delen! ❤️