Wij vinden in deze tijd dat er wel degelijk rekening gehouden mag/kan worden met kinderen in vele verschillende soorten gezinssamenstellingen. Gezinnen met een papa en een mama, 1 mama ,1 papa, 2 papa's , 2 mama's en samengestelde gezinnen met meerdere papa's en mama's. Wij werken zelf ook in de kinderopvang en vinden het juist belangrijk om rekening te houden met ieder kind en de thuissituatie van het kind. Op de school van onze dochter " Noortje" bijna 5 jaar oud (hoofdpersoon in ons prentenboekje "Ik heb twee mama's. dat kan!") wordt er juist wel rekening gehouden met onze thuis situatie. Voor Moederdag lagen er twee cadeautjes op ons te wachten en voor "Vaderdag"heeft zij een cadeautje gemaakt voor iemand anders en in haar geval voor haar oom. Zij mocht zelf kiezen voor wie zij het "Vaderdag "cadeau ging maken. Haar eigen woorden waren: Ik maak mijn cadeautje voor ome Jasper omdat ik veel van hem hou andere kindjes houden van hun papa dus dat is hetzelfde!!! Vader en Moederdag of........ iets voor een " Ander" dag!!! Het gaat erom dat een kind zich nooit anders hoeft te voelen omdat derden niet weten hoe ze met een situatie om moeten/kunnen gaan. Wij vinden het een taak voor de professionals om een kind zich gewaardeerd en veilig te laten voelen. Het is maar net wat voor draai je eraan geeft. Een kleine moeite maar wordt zeer gewaardeerd. Wendy&Eefje ps leuk dat je de titel van ons boekje hebt gebruikt.Het bovenstaande is ook mede een reden waarom wij een boekje hebben geschreven voor onze dochter Noortje. Herkenning en erkenning van verschillende soorten van gezinnen waaronder twee mama's.

Hier ook 2 moeders. Onze dochter van 6 maakt 2 moederdagkadootjes op school. En met vaderdag mag ze kiezen. Wij stelden voor om iets voor de opa's te maken. Maar ze heeft nu al 2 jaar zelf besloten dat ze een kadootje voor de broertje van 3 jaar maakt. Superliefff!

Ik vind je idee simpel en briljant! Gewoon vonaf volgend jaar zo doen!! Want als het niet goed voelt, is het gewoon niet goed!! Veel plezier bij opa volgend jaar!!

Ik snap je gevoel.. Ik denk alleen wel dat de verantwoordelijkheid thuis ligt en niet bij het kdv of daarna op school. Ik sta zelf voor de klas en merk dat veel ouders behoorlijke verwachtingen hebben. Ook t.a.v. stiefmoeders. Het is vaak ontzettend veel werk om er iets leuks van te maken, wat dan ook nog eens ten koste gaat van veel onderwijstijd en we merken dat we er zelden iets over terugkomen... Ik zou met je partner afspreken hoe je dit kunt oplossen.. bijvoorbeeld het ene jaar krijg jij de kdv cadeaus en knutselt je partner met de kinderen? En het jaar daarop andersom?