ik heb er ook nog altijd last van. na 36 uur weeën werd mijn dochter met vacuümpomp eruit getrokken, laatste poging anders was het keizersnede met volledige narcose geweest. De placenta had voor de geboorte al losgelaten en normaal gesproken overleven baby's dit niet. ik mocht nadat ze haar weg hadden gehaald heel even naar haar kijken. ze huilde niet en werd meegenomen, daarna gingen ze met mij aan de slag. uren later mocht ik door het raam naar haar kijken. ze lag op de neo ic. en had een bloedtransfusie gekregen en had zuurstoftekort. inmiddels is ze een meisje van elf met een sociaal emotionele ontwikkelings achterstand en zit op een sbo. verder heeft ze een vorm van autisme, maar ze is ook een ontzettende vechter en doorzetter! ben supertrots op haar!

Ik herken mezelf heel erg in jou verhaal. Ik heb ook EMDR ondergaan en dit heeft zeker geholpen. In mijn eigen blog kan je ook wat meer over mijn trauma lezen. Wat ontzettend fijn dat je het een plekje heb kunnen geven en nu kan genieten van je meisje 😊

Erg herkenbaar! Bij mij gebeurde het toen Noah 4 weken was, hij viel slap en bewusteloos neer op mijn schoot. Ondertussen is hij 2 maar bij elk kuchje sta ik naast z'n bed, bang dat hij stikt. Dat deed hij namelijk in zijn eerste jaar regelmatig. Ik ben nu ook doorgestuurd naar EMDR. Ben heel benieuwd. Zo bezorgd zijn is erg zwaar. Ik denk dat ik aanstel en vertrouw mijn eigen moedergevoel niet meer ☹️