Ik ben verpleegkundige dus kan niet thuis werken en zou, in theorie, opvang hebben. In theorie ja, want onze zoon is nu verkouden en dus alsnog niet welkom (100% begrip voor), dat betekent dat op de dagen dat ik werk de zorg volledig op mijn man neer komt. Die ondertussen thuis moet werken en daarbij ook klantcontact heeft, de hele dag door bellen er mensen. Compleet gesloopt is ie als ik thuis kom. Hij is niet #blessed en #dankbaar, hij vindt t verdomd zwaar. Daar komt bij dat we klein wonen en hij niet apart kan zitten, als ik dus thuis ben heeft hij alsnog 'last' van ons. Alles behalve ideaal en daar mag best eens over geklaagd worden. En ook wij kiezen er voor om thuis te blijven en in de tuin te spelen bij mooi weer en af en toe een rondje te lopen. Ik zie op mijn werk wat virus met mensen doet en wordt er zo boos van dat ik de speeltuinen vol zie met kinderen en ouders. Op die manier kunnen we net zo goed allemaal gaan werken. #klaagmodus uit 😉

Oh ik snap jouw gevoel zo!! Het is pas net begonnen het moeten thuiswerken. En heb aan alle kanten het gevoel dat ik faal 😶. Moeten echt onze weg hierin vinden denk ik xxxx