Had een beetje een haat/liefde verhouding met dat hoedje... ons meisje (34 weken prematuur en erg ziek) ze dronk inderdaad met een tepelhoedje voor het eerst aan/uit mijn borst toen ze 2 weken oud was..en daarna heeft ze niet meer zonder het tepelhoedje willen drinken aan de borst...wat ik ook probeerde.. het koste haar met het tepelhoedje te veel kracht om ook mijn achtermelk uit de borst te krijgen waardoor ik na elke borstvoeding de rest er nog uit moest kolven...en dat in de fles aan haar gaf ...en helaas raakte ik na 6 maanden en al deze omslachtige handelingen compleet uitgeput... en ben toen met veel schuldgevoel gestopt met borstvoeding/kolven. Maar als ik er nu op terug kijk; wat een prestatie dat ik het nog zo lang heb volgehouden... heb toentertijd wel eens de schuld gegeven aan de verpleging bij neonatologie die gelijk bij de éérste voeding al een tepelhoedje in mijn handen hadden gedrukt.. maar aan de andere kant als ze dat niet hadden gedaan was ik misschien gelijk wel over gegaan op volledige kunstmatige flesvoeding??!!

Hier bijna hetzelfde verhaal! En ook verschillende lactatiedeskundigen hebben gekeken maar helpen deed het niet...

Ik snap niet goed wat er mis is met een tepelhoedje. Toen mijn zoontje geboren werd wist ik dat ik borstvoeding wilde geven en als ik mijn zinnen erop gezet heb, gebeurd het ook :-) Gelukkig wilde mijn zoontje ook meewerken en hij hapte goed aan, dronk goed en was vrijwel meteen boven geboortegewicht. Prima zou je zeggen, maar aan mijn tepels hingen de vellen aan...toch werd me elke keer verteld dat hij goed lag en niet verkeerd aanhapte. Ik kreeg er echt een hekel aan en verbeet mijn pijn bij elke keer dat hij moest drinken....Toen tada!! Het tepelhoedje!! Op advies van de kraamhulp, die er stiekum...een in de tas had! Ik heb het toen nog 7 maanden volgehouden en nam het dus overal mee heen, dikke vrienden ik en mijn tepelhoedje :-D