Ook hier herkenning. Onze zoon (nu 2 jaar) slaap nu sinds een maandje of 2-3 eindelijk de nachten door. Vanaf het begin onrustige slaper (reflux) en van ziek, tandjes, verkouden. speen zoek naar sprongetjes en weer terug met als resultaat dat hij heel onrustig sliep en ieder uur wakker werd, waardoor je dus zo'n 5 á 6 keer per nacht eruit kon om hem de speen weer te geven eventueel weer recht te leggen en een aai over de bol. Combineer dit met een mama die van elk kuchje en kreuntje van de kids wakker wordt en een dochtertje (nu 4 jaar) die 's nacht ook nog wel eens roept dat ze moet plassen, een bloedneus heeft of ziek is en je hebt heeeeele korte nachten. Daarbij is hij een keertje zo ziek geweest dat hij ruim anderhalve week iedere nacht 2 á 3 keer moest overgegeven en er dus inmiddels aan gewend was dat hij 's nachts werd opgepakt (om hem en zijn bed te verschonen). Toen hij eindelijk na ruim 2 en een halve week niet meer ziek was, was het 's nacht als hij wakker werd brullen om opgepakt te worden. Dit hebben we doorbroken door hem 's nacht te laten huilen (druist tegen alles in van je moederhart) maar 2 uur werd, anderhalf uur, een uur, een half uur tot 10 minuten en uiteindelijk heeft hij het "opgegeven". Wat ook heeft geholpen is het vastmaken van het tutdoekje met speen aan zijn slaapzak, zodat de speen binnen handbereik blijft liggen als hij weer eens onderste boven in zijn bedje ligt. Daarbij heeft hij al een tijdje nergens meer "last" van en nu slaapt hij eindelijk de nachten door m.u.v. een hele enkele keer dat hij rechtop in bed zit, omdat hij gedroomd heeft. Maar ik kan hem terugleggen en hij valt meteen (zonder huilen) weer in slaap. Echter ik merk nu noch steeds de gevolgen van 2 jaar slaapgebrek (heb in de laatste maanden van mijn zwangerschap ook niet meer dan 3 á 4 uurtjes per nacht kunnen slapen), maar op een of andere manier (vraag niet hoe)worstel je je er doorheen in combinatie met werken alhoewel ik me vaak overdag als een zombie voel en moeite heb om geconcentreerd te blijven. Maaaaar het is het hoe dan ook allemaal waard, want als mijn kids lachend hun armpjes om te heen slaan, ben ik op slag alles vergeten en voel alleen nog puur geluk.

Pff pittig hoor mamamup!! Je bent een supermama!!

Dat denk ik ook Annemiek2 je raakt er toch een soort van aan gewend! En zo' n lachend smoeltje maakt alles goed :)

Zo erg als het bij jullie was ken ik gelukkig niet. Wel herken ik het komen voor de fles in de nacht. Ook onze zoon heeft bijna tot zijn 1ste verjaardag 's nachts de melkfles gekregen. Het heeft voor mijn gevoel lang geduurd voor hij 8 uur achter elkaar slipe en nog langer voor hij klokje rond sliep. Als hij een onrustige dag of dagen had dan moest hij een flesje in de nacht. Dat laatste flesje werd water onder het motto van ik heb niks anders. Ja natuurlijk kan ik midden in de nacht een flesje klaar maken maar ik deed het gewoon niet meer. Het komt wel goed met de tijd en gelukkig is het nog maar 2 of 3 keer per nacht hoewel het voor de meeste van ons vaak is. Je raak er inderdaad aan gewend en ik denk dat je door zulke nachten sneller in een diepe slaap komt waardoor je toch nog wat uitgeruster bent dan als het maar heel af en toe gebeurd.