Ik ben de gehele zwangerschap erg misselijk geweest en heel veel moeten overgeven. Nog wat werk stress erbij en met als gevolg veel voorweeen vanaf 18 weken gehad. Gelukkig kreeg ik veel steun en mocht ik gewoon eerlijk zijn. Maar als ik nu (bijna 1,5 jaar later) kijk ik toch rooskleurig terug op mijn zwangerschap. Succes met nog even volhouden en vergeet niet; hier kan je altijd je ei kwijt!

Ik ben nu tien weken en echt zo beroerd als wat. misselijk,moe en zit al thuis. Bij onze oudste duurde het 16 weken,wie weet. Begrip is er weer weinig vooral van mijn schoonfamilie. In hun ogen ben ik een enorme aansteller. Ondertussen ben ik zover van bekijk het lekker en zoek het uit. Mijn eigen familie en vrienden hebben wel begrip en staan gelukkig voor ons klaar!!

Dat ik kinderen heb gekregen is echt fantastisch. Maar wat waren die zwangerschappen zwaar! Zwanger zijn is echt zo niet leuk ???? Het bundeltje waar je het voor doet gelukkig wel. Dus toch maar flink afzien ????

Ik heb dus niet zo'n makkelijke zwangerschap gehad van mijn tweede. Vanaf 4 weken hield ik niks meer binnen tot 16 weken daarna nog overgeven tot na de zwangerschap, maar ik wss niet meer uitgedroogd. Vanaf 10 weken zware bloedingen. Tot week 34. Dus het was zeer onzeker. En bedrust vanaf week 11 tot week 16 en daarna zeer rustig aan moeten doen. Daarnaast nog zware.bekkeninstabiliteit. daarbij heb ik ook nog migraine, waar je in de zwangerschap geen medicijnen voor.mag nemen. Maar vond het zwanger zijn meer iets van je doet het voor een goed doel en het is zo weer over. Nooit gedacht was ik maar niet zwanger. Of een zwarte wolk gehad. Kan het me niet voorstellen. Maar ik heb denk ik het geluk dat ik alles niet zo zwaar zie en geestelijk vrij sterk was. Genoot van de momenten dat hij weer te zien was op de echo. En die kreeg ik wekelijks.