Wat lief! Dankjewel!

Wat zou ik je graag een privé-berichtje sturen om je een hart onder de riem te steken... Maar ik heb geen idee of dat uberhaupt kan en hoe het werkt. Dus dan toch hier: ik hoop dat je steeds stapjes vooruit kunt maken. Ik herken (een deel van) je gevoel zeker: ook een HG-mama, die vooraf nooit dacht aan een groot gezin maar die zo verliefd is op haar ene uk dat ik dolgraag meer zou willen. Maar tegelijk de angst: hoe dan? 9 maanden niet voor hem zorgen... En nog veel meer dingen die daardoor beïnvloed worden, van privé tot werk en soms het gevoel dat je leven daardoor stilstaat. Ik vind het knap dat je zo met jezelf aan de slag bent en wens je heel veel sterkte!