Ach, die angst raak je niet meer kwijt, het kostbaarste in je leven is zo kwetsbaar en blijft dat ook, tot ver na de volwassenheid. Misschien kun je switchen naar een andere doelgroep binnen je vakgebied? Bijv. een zieken- of revalidatiehuis ?

Wat goed dat je dit deelt en voor jezelf toegeeft. Ik denk dat de meeste mensen veranderen zodra ze moeder/vader worden, dingen staan ineens in een heel ander perspectief.

Ik herken het ook in mindere mate door m'n werk in de psychiatrie, icm zoon met 'gedragsproblemen'. Belangrijk om dit ook met een vertrouwde collega te bespreken. Een laagdrempelig gesprek met een POH-GGZ zou ook kunnen helpen. Ook om te kijken of er meer achter zit. Sterkte!

Wat dapper dat je dit opschrijft! En wat een heftige baan! Ik heb dit na mijn bevalling (in veel mindere mate) ook gehad met mijn werk binnen de jeugdzorg. Ik heb toen veel gehad aan mijn (hele lieve) leidinggevende... Heel veel sterkte!