Ik herken mijzelf precies in jouw verhaal. Gehoopt op dat directe gevoel, maar als je dan naar de OK wordt gebracht, twee bloedtransfusies etc moet krijgen en je niet je bed uit kunt voel je je waardeloos. Wat mij geholpen heeft is om naar foto's te kijken die zijn gemaakt tijdens en na de bevalling. Hierop zie ik in mijn gezicht wel degelijk die emotie die ik van binnen niet herkenbaar kon voelen ? Heel veel sterkte ♥️ Je bent niet alleen! PS: dat gevoel verdwijnt gelukkig ook wel weer ??

Komt goed! Ben zelf momenteel moeder van 2 jonge meiden en nog steeds heb ik zo nu en dan het idee dat ik een "slechte moeder ben", want moeder zijn gaat me niet zo natuurlijk af. Ik geniet wel, maar soms ook niet en ervaar ik het meer als een last. Als ik dan naar papa kijk, die gaat het zo gemakkelijk af. Voor mijn gevoel moet ik veel meer energie voor doen. Maar dat wil niet zeggen dat ik niet van ze houd en dat ik niks met ze doe en ze niets leer en ze niet intens knuffel en plezier maak Integendeel. Maar blijkbaar is het bij mij niet "aangeboren".

Dankjewel voor je reactie. Ik weet niet of het had uitgemaakt, maar misschien ook niet. Begrijp ik je goed dat jij dit gevoel ook niet direct had? Het gaat nog niet super goed met mij helaas. Merk dat ik veel schuldgevoel heb en negatieve gedachten. Krijg wel goede hulp gelukkig. Ik probeer het ook van me af te schrijven en op die manier het steeds meer een plekje te geven. Hoe ervaar jij dit?

Dankjewel voor je reactie! Vervelend dat je dit herkent maar ook prettig dat we niet 'alleen' zijn hierin (vind ik prettig om te lezen). Jammer dat het dan anders loopt zoals je verwacht en hoopt, he.