Lieve mama, Ik vind dit zo moeilijk om te lezen… mijn vliezen braken met 20 weken. Ook ik kreeg het ene doemscenario na het andere voorgeschoteld. Iedere vezel in mijn lijf schreeuwde dat ik de zwangerschap moest doorzetten en dat als ik positief bleef, dat alles goed zou komen. Mij werd verteld dat mijn kindje slechts een kans van 1 op een miljoen had om gezond ter wereld te komen. De kans op complicaties was vele malen groter, maar wij hebben ervoor gekozen om de zwangerschap door te zetten. Nog steeds ben ik daar heel dankbaar voor, want mijn verhaal is wel goed afgelopen. Ik ben bevallen van een zoontje met 32 weken en 6 dagen middels een spoedkeizersnede. Op het moment dat hij geboren werd, hoorden wij het mooiste geluid ter wereld: hij huilde! Zijn longetjes waren dus, ondanks de afwezigheid van vruchtwater, toch goed ontwikkeld. Zelfs de gynaecoloog kwam na de bevalling naar ons toe en benadrukte wat een wonder het was dat ons zoontje helemaal gezond geboren was. Jouw blog brengt me meteen terug naar het moment dat ook wij voor de keuze werden gesteld. De angst, de wanhoop en de machteloosheid die je op dat moment voelt, zijn onbeschrijflijk en voor velen onbegrijpelijk. Vooral het niet weten of je de juiste keuze maakt, maakt het bijna ondraaglijk. Ik had jou ook een goede afloop gegund 😔. Heel veel sterkte met dit immense verlies ❤️

Ik heb het zelfde mee gemaakt en dat wens je niemand toe 6-5 is ons sterrekindje levi geboren veel sterkte!

Maar ook dat artsen automatisch doemdenken