Hallo Jennifer, allemaal zeer herkenbaar. Mijn oudste was net over de drie toen de tweede kwam. Ze heeft zes weken niet gespeeld, alleen maar krijsen wanneer ze op bed of van bed kwam. Overdag sliep ze allang niet meer, dus lange dagen met haar. Ze was eigenlijk alleen maar te genieten wanneer de baby sliep (en dat was bijna nooit overdag!) Borstvoeding ging ook niet goed: ontsteking, spruw, noem het maar op en 's nachts sliep de baby iets van 4,5 uur verdeeld in 3 stukjes van 1 uur, 2 uur, ze was steeds een uur na het voeden nog wakker en wilde bij mij liggen. Ikzelf kampte met enorme bekkenpijn. Het was me wat. De hele situatie duurde 3 maanden. Het is heel jammer als je dan niet kunt genieten, maar ook erg logisch. Voel je niet schuldig naar de baby toe. En ook niet naar je peuter. Uiteindelijk komt het goed. Vraag hulp aan andere mensen: laat je peuter ook eens bij een ander kindje spelen ofzo (ook al is dat juist dan ook heel lastig om hem te laten gaan). De hele week naar de kinderopvang lijkt me geen goed plan. Dan heeft je oudste misschien het idee dat hij weggestuurd wordt. Maar zo nu en dan even uit de situatie is wel fijn voor hem. Ik denk dat ik achteraf geen postnatale depr. had (volgens mij komt dat meer door hormonen alleen) maar was wel erg depressief door de situatie. Het is dan gewoon niet leuk en er is geen centimeter ruimte voor jezelf of voor genieten. Borstvoeding stoppen kan rust geven. Ik heb er zelf ook alles aan gedaan om het te behouden, maar achteraf denk ik wel eens dat ik mezelf vooral tekort deed met al het gekolf en noem maar op al die maanden...... Wat die pijn in je borstkas, romp, rug betreft: kan dat niet iets van borstontsteking zijn geweest: dat kan soms ook doortrekken in je borst en rug. Heel pijnlijk kan het zijn. Of een griepvirus: dat kan ook hele erge pijn in dat gebied geven. Ik wens je heel veel sterkte / er komen andere tijden aan hoor!! Hou dat ook voor ogen! Groetjes Frou.

Hoi Jennifer, Ik heb zelf een hele zware postnatale depressie gehad, dus weet waar ik het over heb. Zoek hulp zoals hierboven ook wordt gezegd. Voor je echt in een depressie terecht komt en niks meer kan. En over het stoppen met borstvoeding, als het even kan niet doen ! Borstvoeding zorgt er juist voor dat je hormonen op een rustige manier in balans komen. Ipv dat het abrupt gebeurd als je stopt. Er komt ook een stofje bij je vrij tijdens het voeden, dat een geluksstofje is. Maar nogmaals ga door als het lukt natuurlijk. En zoek professionele hulp ! Dan sta je er niet alleen voor ! Sterkte !!!

Hai,het is herkenbaar,na een zware bevalling wil je het liefst 2weken op een onbewoon eiland bijkomen en uitrusten.Je doet je peuter 2,5 niks te kort als hij naar de chrech gaat,hij heeft er leefdtijds genoten,en ze leren heel veel van elkaar.Mijn zoontje ging voor zijn 2e al 2ochtenden naar de peutergroep,en vind het heel leuk.Het niet eten en niet slapen,is niet goed.Je doet jezelf nu te kort,je moet goed voor jezelf zorgen,en ook aan jezelf denken,ookal is dat soms moeilijk.Met flesvoeding worden ze ook wel groot,ik heb 3keer borstvoeding geprobeerd,en door omstandigheden is dat ook niet langer dan een week of 2 gelukt.Neem je rust momenten,heus het gaat allemaal weer over,het is tijdelijk.Maar slapen en niet eten houd je niet lang vol.Dat heb ik bij mijn 2e gehad,ik at niet,en sliep niet,ook niet op slaaptabletten.En ja dan zit je tegen depressie aan.En daar heeft niemand baat bij.Denk aan jezef.Sterkte Kelsey.

veel sterkte en hoop dat je goede tips krijgt