Mama van alyana. Ik ben op 6 augustus 2017 bevallen van ons dochter. Ik was amper 20 weken zwanger. We waren alle 2 door het dolle heen toen we wisten dat ik in verwachting was. Ik had namelijk wel heel erg schrik voor een miskraam omdat ik al ene gekregen had. 2dagen ervoor was ik nog naar gynaecoloog geweest en die zei dat alles inorde was en dat ik een goede bevalling ging hebben. Ik had al klachten dat als ik me neerlegde dat ik lijk het kindje voelde 'm, maar hij zei dat het mijn baarmoeder was, dus maakte ik me geen zorgen. Dag erna begon het op en af hevige buikkrampen. Ene moment was ik lijk hoogzwanger en andere moment voelde ik niets.. Die nacht had ik zelfs slecht geslapen. Dag erna het zelfde voorgehad. Ik belde nog naar materniteit om mijn symptomen te zeggen, ze dachten dat ik blaasontsteking had en niet hoefde te komen. '''s avonds om 18 uur moest ik kort na elkaar naar wc en ineens was mijn water gebroken zonder dat ik het doorhad. Voor ik het goed en wel besefte had ik het kindje al in mijn armen. Het leefde nog dacht ik toen, ik smeekte haar om het vol te houden tot ambulanciers er waren. Ze had het nog gered maar tevergeefs zeiden de spoedarts dat het niet levensvatbaar is en dat het zal sterven wanneer de navelstreng doorgeknipt ging worden. Ik en mijn vriend waren zo verdrietig ????. We zijn thuis gekomen van ziekenhuis en dag erna zijn we ons meisje gaan halen om bij ons te houden. Ik heb zelfs toen een professionele fotograaf laten komen om foto's van haar te maken als laatste troost. Week erna hebben we haar moeten cremeren. Het is nu al maand verder en het verdriet is nog steeds groot???? Mama van alyana Otokiti ons kleine ster ????

Nou wat je zegt!! Karaktertjes zijn t!!

Bedankt! Daar hopen wij ook op! Vooralsnog ziet het er goed uit!

Bedankt!!