Geez, that's uneebilvable. Kudos and such.

Hier nu 30 weken zwanger van nummer 3. En heb de vanaf het begin al het idee dat de bevalling niet zo soepeltjes zal verlopen. Aan de ene kant denk ik ah nummer 3. Weet nu wel zo onderhand hoe of wat... maar blijf een onderbuik gevoel hebben dat het ook een dwarsligger wordt en dan uiteindelijk een keizersnee. Maak me verder niet druk, komt zoals het komt. Enkel wat onpraktisch qua herstel met eentje van 3 en 1 erbij. Ach ja dan moet papa maar wat langer thuis blijven. Ben benieuwd naar de redt van je verhaal.

Hier bijna hetzelfde verhaal. Laatste echo bleek ze in stuit te liggen. Uiteindelijk een gezond kindje via een stuitbevalling! Zou het zo weer doen!

Nou, ik vind het een hele mooie buikfoto! :-) Ik had ook een stuitligger, zo'n zes jaar geleden. Toen de uitwendige versiepoging mislukte (viel inderdaad mee qua pijn), en ook moxatherapie niks uithaalde, moest ik me psychisch gaan voorbereiden op een keizersnede... Het is inderdaad een gek gevoel dat je precies weet hoe en wanneer je kleine precies geboren gaat worden. Vooral als je verder je hele zwangerschap het geslacht als verrassing wilde houden.... De natuur gewoon lekker z'n gang had willen laten gaan.... Maarja. Uiteindelijk kwam mijn dochter lekker eigenwijs tóch uit zichzelf en op de natuurlijke manier op de door haarzelf uitgekozen datum....!! Letterlijk met haar voeten eerst. En het is allemaal goed gegaan, gelukkig. Maar het blijft toch een bijzonder iets, zo'n stuitligging. Het doet wat met je. Als onzekere zwangere en medici en ervaringsdeskundigen die allemaal iets anders roepen...!