Beste mama Dit is precies onze situatie geweest. Vechten tegen de slaap. Huilen zodra ze zich moe voelde en ze in slaap kon gaan vallen. in de wagen., in de auto, in mijn armen! Alleen na intens huilen kon ze zich daarna loslaten. Dat was géén leuke manier. Eerst bij cranio sacraal therapie gegaan die zorgde dat het haar mogelijk werd te kúnnen ontspannen. toen samen gaan oefenen met slapen. samen op groot bed gelegen benoemd dat ik er ben en bij haar blijf met slapen. ze huilde toen ook hard, maar... ik was erbij en liet haar niet alleen. de eerste keer duurde dat 45min met pauzes. ik benoemde telkens dat ik bij haar was en het oké was en ik haar wilde helpen. dit werd ieder slaapje en iedere dag korter. tot het moment kwam dat ik haar in haar bedje legde. en er dan naast zat. en daarna even weg ging, en toen nog kort er naast zat. het koste even wat tijd, maar de vooruitgang zette erg snel in. en, ondanks dat ze dus huilde, had ze dit nodig maar heb ik haar nooit alleen laten huilen en toch leren slapen. veel succes!

Wij gebruiken een vast slaap routine. Altijd een alaapzak aan. En heeft onze dochter een wat moeilijkere dag helpt huid op huid contact heel goed! Succes!

Ik heb dit met ons zoontje ook gehad de eerste weken. Wat voor ons een uitkomst is gebleken is het dragen in een draagdoek. Ons kleintje had gewoon ontzettend veel behoefte aan contact met ons en het dragen maakte dat mogelijk. Tijdens het dragen viel hij dan in slaap en ik kon gewoon van alles doen. Uiteindelijk is hij over het vechten heen gegroeid en kan hij nu zelf in slaap vallen, soms heeft hij meer behoefte aan mama en dan draag ik hem meer. Ik kan het echt van harte aanbevelen!

Klinkt erg herkenbaar. Ik heb onze kleine meid slechts 1 keer laten huilen, het hielp totaal niet en ik werd er zelf ook nog ongelukkig van. De eerste 5 maanden bracht onze kleine meid meer op de arm door dan ergens anders, maar staan in de box. Wilde ook niet zelf in slaap vallen. Ze had het veel te druk in haar hoofd en wilde van alles kunnen en niks missen, maar natuurlijk lukte het nog niet. Tot mevrouw opeens met 5 maanden al begon te kruipen. Ze had geploeterd, gekreunt en gekrijst, maar daar ging ze. Het zelf kunnen bepalen waar ze geen kon was voor haar een hele stap. Hierdoor was de een stuk vrolijker overdag, maar zelf in slaap vallen ho maar. Altijd wiegend in slaap zingen en dan voorzichtig wegleggen, want als ze wakker schrok kon je helemaal overnieuw beginnen. Met 8 maanden had ze weer een moeilijke periode overdag, ze was weer voor op de hele wereld. Mevrouw wilde lopen en wel nu meteen. En tadaaa met 9 maanden liep ze volledig los. En ze was weer vrolijk. Maar nog steeds niet zelf in slaap vallen. Ik heb hele marathons gelopen, door het hele huis van boven maar beneden en weer terug. Soms met haar in de armen op de bank of bed in slaap gevallen. Tot dat ik dacht nu ben ik er zat van. Ik nam me voor, ook al ben ik de hele nacht bezig, ik ga haar kamer niet meer uit. Met de gedachte erachter, ook al moet ik haar elke keer dat ze gaat huilen weer op pakken, ze zal niet meer zien dan haar kamer. In de hoop dat ze het saai zou vinden en makkelijker toe zou geven aan de slaap. Er was tenslotte niks nieuws te zien. En wonder boven wonder het heeft gewerkt. De eerste nacht was ik 4 uur bezig, daarna 3, daarna 1 en uiteindelijk kon ik haar wakker neerleggen en zingend naar beneden lopen. Ze is nu 22 maanden en ik doe het nog steeds zo, alleen kiest ze nu zelf de liedjes die we zingen ;). Heel veel succes!