's avatar
1 jaar geleden

Toch vreemd dat als je man nooit vraagt hoe je dag is, dat je dan pas na de geboorte van je kind je afvraagt of je man autisme heeft. Het gebrek aan inlevingsvermogen/intresse is een vrij klassiek symptoom. Idem met rigide zijn en niet tegen verassingen kunnen. Je eerdere blog had ik niet gelezen, nee, ik reageerde op deze.

💙KapiteinMama💙's avatar
1 jaar geleden

Zo zie je maar, er zit nog veel meer achter één kort stuk tekst. Dank voor je reacties en dat je de tijd genomen hebt om deze blog te lezen.

's avatar
1 jaar geleden

Herkenbaar. Mijn huidige partner heeft autisme met hoog functioneren. Nee dat wist ik ook niet in het begin de diagnose is nog echt niet heel erg oud. Mijn zoon heeft adhd en autisme. Inmiddels woont hij zelfstandig met zijn vriendin. Zelf heb ik ook adhd. Ik herken het dat je steun mist op een bepaalde vlak. Ze houden op hun manier enorm van ons maar ze kunnen het niet uitten. Soms is het loodzwaar omdat je als enige de kar moet trekken. Echter geniet ik ook van momenten samen wanneer ik hem het huis heb gekregen om een kopje koffie te drinken na een wandeling met de honden. Dit verhaal is enorm herkenbaar voor mij

💙KapiteinMama💙's avatar
1 jaar geleden

Ja precies dit inderdaad. Wij houden ook ontzettend veel van elkaar en kunnen enorm lachen met elkaar. Maar die steun is zo nu en dan wel een gemis. Maar zou hem ook absoluut niet willen missen in ons leven. Beide mannen niet trouwens. 'Fijn' te lezen dat je het herkenbaar vind. En wat goed dat je zoon met zijn relatie een eigen plekje heeft gecreëerd. 🙏🏼 Dankjewel voor je reactie

's avatar
1 jaar geleden

Ja dan ga je in therapie of zo

💙KapiteinMama💙's avatar
1 jaar geleden

Klopt dat zijn we ook. Logisch natuurlijk.

's avatar
1 jaar geleden

Ja dan ga je bij hem weg ,dat geklaag ook

💙KapiteinMama💙's avatar
1 jaar geleden

Jammer dat je deze reactie plaatst en gelukkig ben ik in de basis heel gelukkig met mijn man

's avatar
7 maanden geleden

Anoniem wat een jammerlijke reactie