Breintje's avatar
6 jaar geleden

En de mensen die wisten hoe onze zoon verwekt was, die dachten er heel simpel over “het is toch al een keer gelukt?” Wat het verder met je doet of wat een enorm geregel het is, daar staan ze niet bij stil en krijg je maar moeilijk aan hun verstand. En dat in het verleden behaalde resultaten geen garantie bieden voor de toekomst. Wens jullie heel veel kracht toe.

's avatar
7 jaar geleden

Ook Herkenbaar! Ik heb ook eens te horen gekregen dat ik niet zo erg moest/moet willen... dan komt t vanzelf ... en dat van mensen die dus wisten hoe lang ons traject was met vele tegenslagen Pijnlijk! Fijn dat je toch een dochter hebt gekregen! En toch sterke met het dealen met de grote kans dat het bij 1 blijft

's avatar
7 jaar geleden

Zooo herkenbaar..... ook bij ons was het een heel lang traject om een tweede te krijgen. Weinig mensen wisten van de vruchtbaarheidsproblemen die bij mijn man speelde . Ik werd soms helemaal gek van die opmerkingen.. een van de ergste dingen was op kraamvisite zijn en dan te horen krijgen als je de baby vasthoudt : “staat je goed. De oudste wil het ook “(en dus een paar uur daarvoor er achtergekomen te zijn dat de behandeling mislukt is, maar dan gewoon je lach opzetten en op visite gaan) Helaas vinden heel veel mensen het nodig om zich ermee te bemoeien....

's avatar
7 jaar geleden

Ik ben er, na zes jaar vechten en in de overlevingsstand, ook gewoon heel direct in. Afgelopen december zijn we eindelijk ouders geworden van ons grote mooiste wondertje, en al vrij snel kwam die vraag. Van mensen dichtbij, maar misschien nog wel vaker van mensen die ons, en ons traject, niet kennen. Ik ben inmiddels van mening dat juist die mensen maar eens wakker geschud moeten worden. Ik reageer daarom altijd dat onze dochter er zeker niet vanzelf is gekomen, dat het vele tranen heeft gekost en dat het eigenlijk uitzichtloos leek op het laatst. Dat het dus helaas niet vanzelf gaat en de kans op een tweede, hoe groot die wens ook is, waarschijnlijk nihil is. Jammer genoeg krijg ik dan vaak te horen dat die of die ook in die situatie zat en daar ineens ook ‘zomaar’ een tweede kwam. Of dat we ook gelukkig moeten zijn met in ieder geval 1.. zucht.. natuurlijk zijn we dat, misschien nog wel meer dan bij wie het allemaal als vanzelf en vanzelfsprekend gaat. Maar de wens naar een tweede kan net zo groot, of misschien (op een andere manier) nog wel groter zijn. Ik gun onze dochter het om als kind niet alleen op te groeien, om iemand te hebben waar je je jeugd mee deelt. Sterkte met wachten, dat de maanden maar heel snel zullen gaan en jullie alle geluk met je mee hebben!