Ik heb momenteel geen hulp meer van de maatschappelijke werker. Dat is toen afgesloten. De 2 oudste kinderen gaan 1x in de 2 weken een weekend naar hun vader en in de vakantie. Hij betaald geen alimentatie vanwege onvoldoende draagkracht. Hetgeen mijn vader betreft: hij is eigenlijk nooit echt een vaderfiguur voor mij en mijn broertje geweest. Ik heb hem een brief geschreven met daarin hoe ik mij voel over deze situatie en daar heeft hij niet op gereageerd. Ik heb ook vermeld dat ik bereidt ben om te praten om ook zijn vriendin een nieuwe kans te geven, maar geen reactie. Verder kan ik niks meer doen. Mee leren leven en accepteren dat het zo is. Zijn broers en zussen hebben het ook allemaal gedaan bij hun kinderen. Moeilijke man :-(. Verder gaat het gelukkig weer helemaal goed en ons gezin is weer stabiel. Met de kinderen gaat het ook weer goed, hebben veel vriendjes en gaat goed op school. We komen er wel!!

zo dat is wel een heel heftig verhaal hoor. zit er beetje dubbel in maar ga niet lopen oordelen en wil hier een leuke reactie neerzetten. Goed van je dat je zo bent blijven vechten, je zelf hulp hebt gevraagd en gekregen hebt bij de maatschappelijk hulp. Begeleiden ze je nog een beetje? want zo te horen moet je het stukje over je vader nog verwerken/accepteren en wie weet kunnen zij je daar ook wel mee helpen? hebben je oudste kids nog contact met hun biologische vader? Heeft hij ze erkend en kun je van hem allimentatie krijgen? vind het erg dapper van je dat je je verhaal hebt gedeeld, dat je door zo'n ellende bent gegaan en je nu weer gelukkig bent! je hebt heel wat achter de rug, op naar de toekomst met meer geluk!