Pfff wat een verhaal en heel herkenbaar! De ergste diagnoses horen die dan toch weer niet zo blijken te zijn. Zelf mee moeten denken aan simpele oplossingen en 10 afspraken per week. En een verdenking op een genetische afwijking maar niks kunnen vinden en na 1.5 jaar ook het onderzoek staken. Plus een heel onrustig kind waarvan ik nu denk hoe heb ik het af en toe volgehouden. Gelukkig hier met preventieve antibiotica en een therapeutische peutergroep een stuk rustiger geworden. Dus ik wou alleen maar even laten weten...i know how you feel! Jullie zijn niet alleen! Heel veel sterkte!! Xxx Carmen

Ik heb hoofdschuddend, herkennend en alles dit deel gelezen. Even als medemama: Jezus wat zijn jullie goed bezig! Zoals bv het denken mbt KNO-onderzoek etc! Helaas moet je inderdaad zelf creatief, meedenken aan oplossingen om, in dit geval, je kind extra onnodig leed te besparen. En die overvolle agenda was niet leefbaar...voor Jona en julloe niet...leven bestaat uit meer dan dat denk ik dan. Even een snelle knuffel weer