Echt een super herkenbaar verhaal. Exact de situatie met onze dochter van 5 jaar. Wij gaan ons nu hard maken voor een second opinion om hopelijk eindelijk een keer duidelijkheid en handvatten te krijgen. Succes met jullie zoektocht!

Onze zoon zit nu sinds bijna anderhalf jaar op het speciaal onderwijs. Hij doet het zooo goed. Onze grootste angst was dat hij in een andere plaats naar school moest en vriendjes en vriendinnetjes achter moest laten. De eerst ochtend kokhalzend op de bank gezeten. Hij was zo nerveus.

Lieve Saskia, als ik jou was, zou ik vooral heel trots zijn op jezelf!!!! De stappen die allemaal genomen worden en alles wat je over je dochter hoort, dat is niet niks. En toch ben je er voor haar, doe je alles wat je kunt. Er zullen vast en zeker dingen zijn waarvan je denkt dit had ik achteraf beter anders kunnen doen, maar achteraf praten is voor iedereen makkelijk ;) Zelf heb ik HBO pedagogiek gestudeerd, gewerkt op het voortgezet speciaal onderwijs en dus heel wat ervaring met de ontwikkeling en opvoeding van kinderen/ jongeren. Maar met eigen kinderen komen daar ook je emotie en moedergevoelens bij en dat maakt het soms ook juist veel moeilijker en ingewikkelder. Wat ik wil zeggen: op papier of achteraf lijken situaties vaak een stuk makkelijker dan ze zijn. Je doet het goed als moeder en het is superknap om je open te stellen/kwetsbaar op te stellen voor hulp rondom je dochter! Ik wens je heel veel liefde en kracht, en hoop dat jullie snel de juiste begeleiding en handvaten krijgen voor jullie dochter! Liefs, Marleen

Wat een herkenbaar verhaal. Zelf ben ik werkzaam in het speciaal onderwijs en zie ouders vaak het gevecht met zichzelf hebben. Het is echt een vorm van rouwen, ook al opent het weer nieuw deuren en geeft het mooie kansen. Je doet het super als moeder, zeker omdat je goed kijkt en luistert naar jezelf en je lieve Isa. Je mag trots zijn op jezelf en je prachtige dochter. Ze gaat zich ontwikkelen via een andere lijn, maar ook daar kan je al je doelen uithalen! 🥰