Dat voelt echt kl*#*te! Acceptatie is de eerste stap naar verwerking, dus ik hoop ook echt voor je dat dit alles opschrijven een beetje in perspectief brengt. Het heeft bij mij wel heel erg geholpen. Mijn vader is vorig jaar 3 dagen voor de 1e verjaardag van ons zoontje overleden. Voor mij kwam dit heel onverwachts. Als ik zie hoe mijn schoonvader met mijn zoontje omgaat steekt dit mij zeker nog wel. Mijn vader zal dit nooit meemaken. Het gemis zal er altijd blijven zijn, maar ik denk wel dat je erop een gegeven moment beter mee om zal kunnen gaan. Een hele dikke knuffel, heel veel sterkte en ook succes met dit alsnog een plekje te geven!

Men zegt wel eens dat het slijt met de tijd, maar bij jou lijkt het gemis steeds groter te worden. Ik hoop dat er toch ergens een hiernamaals is waar overleden mensen door krijgen dat hun nabestaanden nog dit en dat en dat meemaken. Zodat jouw vader toch nog een beetje op afstand mee kan maken een opa te zijn van drie prachtkleinkinderen. En dat deze gedachte voor jou een troost is.

Och lieverd wat een verhaal en ik begrijp je zo goed wat betreft het niet kunnen uiten. Heel veel sterkte en blijf schrijven dat helpt echt. X