Dat zei de verloskundige ook al. Dat ik alles precies goed deed en waarschijnlijk al mijn moedergevoelens volgde... Maar hoe vaak ik dat ook blijf herhalen de wat als blijft ook steeds terugkomen.

Jeetje, alsof diep van binnen je instinct al zei wat je moest doen. Ik kan me zeker voorstellen dat het tijd kost om dit een plekje te gaan geven. Gelukkig is alles goed met hem! En uiteindelijk komt het bij jou ook wel weer goed ;)

De verloskundige had geadviseerd het op te schrijven, was begonnen op papier maar dit voelde niets zeggend, ik hoop dat ik op de blog anderen bereik en zij op hun beurt mij. Momenteel heb ik nog heel erg moeite met in slaap komen, heb flashbacks en nachtmerries en als ik de kleine man niet hoor ademen voel ik een soort paniekgolf over me heen komen.. Om deze reden weet ik dat ik nu, ook al is het zo kort geleden, hier iets mee moet. Dus van me af schrijven en er over praten anders wordt dit alleen maar erger.

Dank je wel!