Mijn zoontje van 2;06 jaar heeft precies herzelfde (gehad) hoor. Hij is papa’s grootste fan en hij zegt zelf ook, papa is mijn beste vriend. Een half jaartje geleden hoorde ik ook onbeperkt, Nee papa! Mama niet! Inmiddels is het alweer een stuk minder gelukkig. Wanneer we met zijn drieën zijn trekt hij nog wel veel naar papa, maar hij zegt nu ook al vaak, jij ook mama, met zijn dieren (drieën) hè. Het is inderdaad echt niet leuk, maar het gaat gelukkig weer over. ?

Tsja bij ons is dat bij mijn zoontje van 3 dus alleen maar mama en papa is stout en vies volgens hem. Ik heb ook een zoontje van 9 maanden die zich de laatste twee weken juist enorm naar papa toe beweegt. Ik ben prima, tot papa in zicht is, dan moet en zal hij naar papa. Ik vraag me soms af wat ik verkeerd doe en of de aandacht die mijn peuter vraagt hem misschien in de armen van papa heeft gedreven. Het zou op zich kunnen, papa heeft altijd zijn armen vrij voor hem en bij mama moet hij op zijn beurt wachten. Ik schaam me alleen kapot wanneer we ergens met zijn allen zijn en mijn jongste een enorme keel opzet wanneer papa hem aan mij geeft. Ik hoop dat die fase snel voorbij trekt. Gelukkig heb ik ook nog wel regelmatig fijne onderonsjes met hem.

Haha herkenbaar. Ik ben alleenstaand maar mijn zoon is helemaal gefixeerd op oma. Hij zegt ook ik hou niet van jou maar van oma, van oma mag dat wel, ik haat je en ik hou van oma, ik wil dit niet met jou doen maat met oma etc. Etc. Hij is omas nummer 1 fan. Als hij daar gaat logeren moet oma sochtends wegsluipen naar haar werk anders breekt de pleures uit als die doorheeft dat ze weggaat.

Is gelukkig een fase. Ik had het ook met mijn tweede dochter. Mijn vriend werkte en ik was thuis en als hij thuis kwam dan was het feest iedere dag wel te verstaan, een warmere welkom dan die van hem heb ik zelf nooit van haar gehad. Als ik thuis kwam dan had ze soms niet eens door dat ik er weer was. Of als ik wegging dan zwaaide ze wel eens van doei mama. Ook hier was het zo dat papa alles voor haar moest doen. Maar naar mate ze ouder werd is het minder geworden. Ze kruipt nog steeds in bed en gaat dan naast haar papa liggen om te kroelen maar dat doet ze ook met mij. In het begin vond ik het ook niet zo leuk maar dan aan de andere kan als je er altijd ben kan je kind je ook niet missen. Toen ik weer ging werken was het voor iedereen wennen maar vanaf dat moment was het ook minder dat papa alles moest doen want hij deed het niet zoals mama. Met mijn jongste was alles mama mama mama en toen vond ik het toch wat minder Whahah is ook nooit goed maar gelukkig is er wel een balans die komt vanzelf.