En hier nog een maama die deze gevoelens zo herkent! Met de tijd wordt het beter, maar het veneinige huilen dat ze toen deed, kan ze nog steeds. Normaal huilen komt in haar woordenboek niet voor, helaas. Nu ruim een jaar verder heb ik er nog spijt van dat ik niet eerder mijn poot stijf hielt, ha, ka, cb allemaal zeiden ze dat ze geen kma kon hebben. Tot op de dag van vandaag reageert ze er heftig op! Ik ben nog steeds zo boos op 'iedereen' die ons niet wilde helpen. En ik voel soms nog steeds zo'n verdriet naar mijn meisje. De pijn die ze heeft gehad... de echo die ik soms nog hoor, de groeiachterstand, maar het belangrijkste die kleine glimlach en die twinkelende oogjes! Daar deed en doe ik het voor! Nu een heerlijke ondeugende en vooral lieve meid waar ik nu geen genoeg van kan krijgen!

Herkenbaar!

Het is of ik mijn eigen verhaal lees... Dat gevoel is zo ontzettend naar. Ik kon het nare gevoel niet loslaten en heb daar echt veel hulp bij nodig gehad om weer naar mijn dochter te kunnen kijken en knuffelen na de babyperiode. Zo heftig is het dus... Veel sterkte en zoek hulp wanneer je deze gevoelens en gedachten blijft houden! X

Ow zo herkenbaar, hier bleek het uiteindelijk kiss te zijn. Ook zeer snelle bevalling, last van eigen hormonen door deze bevalling en dan ook nog bijna 5 maanden niet weten wat je met je huilende baby aan moet en niemand die je verder kan/wilt helpen. Eenzaamheid, verdriet en zelfs spijt komt om de hoek kijken en daarna weer de ellende van de schuldgevoelens. Lieve mama, gelukkig is jouw liefde voor je kindje onvoorwaardelijk net als dat voor de mijne is. Dat trekt je er door heen! Het huilen bleef hier een dingetje... Zelfs toen ze gestopt was hoorde we haar in huis overal huilen (tussen onze oren) uiteindelijk een verhuizing nodig gehad om hier vanaf te komen! Lieve mama geniet van je kleintje vooral op de makkelijke momenten maar ook zeker op de moeilijke momenten... Die liefde groeit alleen maar meer