Hier zelfde soort verhaal.lig je ineens helemaal alleen na zo'n plotselinge bevalling waarin je vol zorgen en onzekerheid zit. Van de chaos naar de leegte voelde t voor mij. Ik vond het heel gek bizar. Het enige wat wij hoorden was ook,hij doet t heel goed. En inderdaad op de kamer werd er wel gelijk een kolf naar me toe gereden. Zonderen verdere goede uitleg. De eerste paar druppels die ik eruit kreeg heb ik toen maar weg gegooid, dacht wat moet je ermee. Bleek dat de eerste BV super belangrijk is ?lekker dan!

Ik ben zelf 8 jaar geleden bevallen van een prematuur. Van 41 cm en 1145 grm. En ik heb haar helemaal niet bij me gehad liggen. Ze ademde ook niet op het moment dat ze geboren werd dus was zo weg mijn man mocht mee maar door de keizersnede moest ik de recovery op. En lag maar te wachten. Toen ik eindelijk naar haar toe mocht vonden ze mijn man niet!

Pittig als ik het zo lees is dit meer door een fout van het ziekenhuis. Raar dat ze je zo lang in onwetendheid hebben laten zitten kan me goed indenken hoeveel onrust dit jou gegeven moet hebben. Hier ook twee prematuurkindjes, bij de oudste kreeg ik wel gelijk beschuit (35 weken) bij de jongste niet (33 weken) maar denk dat dat vooral te maken had met het tijdstip van de geboortes. Wel ben ik, en zeker bij mijn jongste gelijk op de hoogte gebracht van hun toestand. Sterkte met dit een plekje te geven?

Mijn zoontje is pre- en dysmatuur. Had een keizersnede en toen hij was geboren kort gezien, vriend mocht mee. Eenmaal op de verloskamer terug kreeg kwam ik in een lege kamer. Even later kreeg ik ontbijt en beschuit met muisjes voor mijn vriend en mij, die terug was van de neo. Pas nadat ik weer bij was gekomen van de verdoving werd ik naar mijn zoon gereden. De familie was ingelicht zonder dat ik hem echt goed had gezien. Alleen die ene snelle blik nadat hij eruit was. Verpleging op de neo was heel aardig en behulpzaam. Werden goed op de hoogte door verpleging en artsen, gelukkig.