Wat een lastige situatie! Zou het niet de moeite waard zijn om uit te zoeken waarom hij elke avond wakker wordt? Heeft hij spanningen of prikkels van de dag nog niet kunnen verwerken, of misschien heeft hij nachtmerries? Ik heb wel eens gehoord van methodes om voor her slapen gaan de dag door te nemen en hiermee af te sluiten. Een wilde gok, maar misschien helpt het? Succes in ieder geval!

Moeilijk is dat. Je moederinstinct zegt knuffelen, troosten, maar hij wil het niet. Gelukkig wil hij je wel in de buurt houden, dat is een goed teken. Het is een gevecht met zichzelf en niet met jou. Maar je wilt zo graag en hij wil er niet aan toegeven. Uiteindelijk doet hij dat dan toch en is het snel over. Maar die strijd vooraf is wel slopend! Sterkte!

Hoe herkenbaar. Onze dochter had dit als dreumes ook, maar nu als 9 jarige nog steeds. Op sommige momenten als ze heel erg boos is dan mag ik haar niet troosten. Dan moet ze juist eerst uitrazen en daarna gooit ze zich als het ware in mijn armen om te knuffelen. We hebben al samen met haar gekeken wat ze het liefste wil op zo'n moment. Zelf geeft ze aan dat ze eigenlijk heel graag wil dat we haar knuffelen en vastpakken, maar dat ze dat eigenlijk ook weer niet wil. Tja dat is natuurlijk erg lastig. Ze wil eigenlijk het liefste rust, maar we moeten wel in de buurt zijn. Pfff soms moet ik me echt inhouden op die momenten hoor. De ene keer om haar toch niet vast te pakken en te troosten. De andere keer om niet boos op haar te worden, wat helaas niet altijd lukt. Maar na zo'n bui komt ze altijd weer even knuffelem en troost zoeken. Je zoontje geeft eigenlijk hetzelfde aan. Hij wil je dichtbij hebben op zo'n moment, maar niet te dichtbij. Na het uitrazen komt hij even lekker knuffelen en is het weer goed in de veilige armen van mama. Succes ermee!!

Pff wat lastig zeg. Je wil troosten maar het mag niet. Kan me jouw gevoel erg goed voorstellen. Toch fijn dat je wel moet blijven, je aanwezigheid word in elk geval gewaardeerd :-)