Wat lastig! Ik kan me voorstellen dat zoiets een flinke invloed op je leven heeft en ik vind het knap dat je het zelf inziet en er ook aan werkt door hulp te zoeken! Gelukkig ben ik zelf een ontspannen moeder en heb ik er vertrouwen in dat het goed gaat, maar ook ik heb zo nu en dan de gedachte; "Wat als...." en het lijkt me verschrikkelijk dit zo sterk en vaak te voelen! Hopelijk lukt het je d.m.v. therapie om hiermee om te leren gaan! Sterkte!

Oh wat lijkt me dit vermoeiend en erg! Stress om dingen die misschien wel nooit gebeuren! Ik denk altijd maar zo: als het niet gebeurt, heb ik me voor niks zorgen gemaakt, als het wel gebeurt, dan heeft wel of geen stress hebben er ook niet invloed op gehad. Maarja, als het echt een psychische angst stoornis is, is dat veel te makkelijk gedacht! Maar je hebt al professionele hulp ingeschakeld. Kei goed. Ik hoop dat het minder wordt. Zodat je ook meer kunt genieten. Nóg meer! ;-)

Ik herken dit zeker! Bij mij is het gelukkig wel al iets minder geworden. Ons zoontje is nu 15 maanden. MAar als hij lekke ligt te dutten op zijn buik kijk ik nog steeds om het half uur of hij nog wel ademd. Succes hiermee!