Ook ik heb een kleintje met down, hij is bijna anderhalf. Zelf zeg ik altijd dat toen hij geboren werd (wij hoorden het toen hij een aantal uren oud was en definitief vijf dagen later) we een blad (al dan niet boek) gekregen hebben waarop allerlei dingen geschreven staan die hij niet kan of waar hij problemen mee krijgt en wij als ouders hebben een gum gekregen om alles uit te wissen wat hij toch hebben mogen behalen of waar hij geen last van heeft. Elke keer weer is een reden tot een feestje voor ons! Gelukkig mogen wij tot nog toe heel veel gummen! Groetjes Mandy

Ik snap je gevoelens helemaal. Ook ik heb een "speciaal" dochtertje, ze is 7 jaar en begint nu pas met wat praten, lopen Kon ze toen ze bijna 2,5 jaar was, ze is nog niet compleet zindelijk en heeft bij heel veel dingen nog hulp nodig, maar alles wat andere ouders al hebben mee gemaakt, ga ik nog misschien mee maken en dat maakt het wel spannend. Sinds goed een half jaar weten we dat ze geestelijk net 3 jaar is..dus school (ook al vind het ODC dat nu wel) zit er even nog niet in, en dat hoeft van ons ook niet, leren schrijven of lezen kan altijd nog, ze is er nog echt niet mee bezig en dat is oké. Zolang zij gelukkig is zijn wij dat ook. Alles in het leven heeft zijn plaats en tijd, zolang je er maar voor Open staat. Geef je lieverd maar een dikke knuf..hij is zeker erg bijzonder

In het geval van jouw zoon zijn die mijlpalen extra bijzonder, lijkt mij! Er is langer op gewacht, en vaak ook harder voor gewerkt. Tuurlijk mag je daar super trots op zijn! Mensen en kinderen met Down vind ik heel speciaal. Ze stelen op een of andere manier altijd mijn hart. Ik hou van ze!