ze gaan een paar dagen per week naar de gastouder als ik moet werken en ze vinden het allebei heel leuk daar. Dus gelukkig kan ik soms al uit de situatie weg. Maar hij heeft er nu ook die ooronsteking erbij en dat is best lastig want hij voelt zich dan al niet lekker en dan wil je hem toch wat extra geven en ik denk dat hij er nu een beetje in blijft hangen, merk wel dat als ik zelf wat rustiger kan blijven als hij zich zo gedraagt het ook minder is en als ik zelf wat prikkelbaarder ben hij daar ook op reageert. Dus het is wel een idee om ze af en toe zonder dat ik moet werken even iets voor mezelf te doen. Maar dat is soms nog best lastig in te plannen. Ik zal je advies is gaan uitproberen, probeer ook weer echt regelmaat in zijn dag te geven, is voor mij zelf misschien ook wel fijn. Ja inderdaad fijn als het weer lekkerder wordt buiten, kan je toch wat meer de deur uit.

hoi hoi, wou je even een riem onder je hart steken :-) je bent geen slechte moeder het is echt een face die weer over gaat, het is cliché maar waar. mijn oudste is ietsje ouder als jou oudste en mijn jongste is ook ietsje ouder. ik merk dat mijn oudste het heel erg lastig vond in het begin dat ze een zusje heeft, er is iemand bijgekomen die niet meer weg gaat en ze krijgt niet meer zoveel aandacht als ze gewend is en het kan ook niet altijd als zij het wil. sinds kort gaat het goed en vind ze het alleen maar erg leuk. ze moeten echt opnieuw hun plekje binnen het gezin ontdekken en dat kost jammer genoeg wat tijd en vooral veel energie. misschien ene idee als hij een of twee dagdelen ergens anders kan spelen zodat jij lekker kan opladen en weer nieuwe energie kan opdoen? dat heb ik toen veel gedaan, ik kon even lekker iets voor mezelf doen en opladen en eventjes wat tijd doorbrengen met de jongste ook al ging die ook die dagdelen gezellig mee met haar oudere zus... niet alleen jij kan dan even opladen maar je zoontje heeft ook even een leuke middag omdat je ergens anders toch wat meer verwend word en aandacht krijgt als thuis echt een win win situatie bij ons heeft het enorm geholpen voor allebei de kanten. een tip die ik van iemand anders kreeg en waar ik veel aan had was: je moet niet in een keer meer aandacht gaan geven aan de eerste na de geboorte van de tweede, je oudste raakt er door van slag want zo kent ze je niet, er is ten eerste een zusje bij gekomen en in een keer verander jij ook omdat ik in een keer vaker nijntje mag kijken of wel in een keer een extra snoepje krijg of aandacht, het was voor mij iets waar ik niet bij nagedacht had. het zal steeds makkelijker gaan uiteindelijk, binnenkort lekker de deur open en lekker naar buiten samen

wat een lieve reactie, dank je wel. En ik wil echt niet dat hij er de dupe van wordt, zelf krijg ik er al klachten van en het kost heel veel van me energie en als er dan iemand is die me advies kan geven, waardoor het voor ons beide beter gaat, dan neem ik dat nu met beide handen aan ( ik vind het wel fijn dat het consultatiebureau die optie heeft). Maar idd tegenwoordig is het lastig dan niet te denken doe ik het wel goed, moet ik dat wel doen. of zullen mensen dan slecht over me denken. En eigenlijk moet ik gewoon tegen me zelf zeggen, laat die mensen lekker denken ;)

Ik snap hoe je je voelt maar hulp vragen en accepteren maakt je naar mijn mening juist wel een goede moeder. Iedereen loopt tegen dingen op en waarschijnlijk is het gewoon een fase waar je zoontje door heen moet, maar hoe knap is het dat jij zegt, geef mij tips om hier mee om te kunnen gaan. Tegenwoordig lijkt het soms een taboe en moeten we allemaal de perfecte moeder zijn waardoor hulp vragen moeilijk wordt. Maar hier zijn uiteindelijk de kinderen en de moeders zelf de dupe van. Dus voel het niet als falen maar juist als iets wat je sterker zal maken, uiteindelijk misschien wel een betere moeder omdat je minder onzeker hoeft te zijn. Sterkte met deze fase.