Hey Michelle, Heftig verhaal hoor! Ik herken je verdriet ook. Gemixte emoties, moeilijk een plek te geven. Toen ik 35 weken zwanger was, is mn schoonvader plotseling overleden. Hij zou voor t eerst opa worden. Zo oneerlijk gevoel. Enerzijds wil je genieten van je verlof, maar aan de andere kant heb je nog zoveel verdriet. Gelukkig brengt ons kleine mannetje veel troost en liefde en is voor mn schoonmoeder. Zo heeft zij nog iets om zich op te richten na deze vreselijke gebeurtenis. Hoop dat jij het ook een plekje kan geven. Heel veel sterkte!

Jee michelle kippevel , wat kan je mooi schrijven , verborgen talenten dus!Zoals ik je al eerder heb verteld ging mijn zwangerschap bijna net zo, verloor mijn broer (op 25 jarige leeftijd) en Veronique kwam 11 weken te vroeg met een groei achterstand van 4 weken ! Gelukkig mogen we van geluk spreken dat we haar nog hebben , ook ik denk met hulp van boven ;-) En inderdaad geniet van het leven en de kleine dingen! En natuurlijk van jullie kleine spruit . Je (aan de overkant collega)Sandra xxx

Lieve Michelle! Wat een mooie geschreven tekst! Het beschrijft je gevoelens! Als je nog eens een luisterend oor nodig hebt je weet me te vinden! Heel veel lieve groetjes van je collegaatje Maud

Mooi omschreven wat je allemaal mee hebt gemaakt dit jaar! Hopelijk helpt het je ook om het allemaal te verwerken.