Ligt heel erg aan hoe de band is met jou moeder maar ook met haar ouders. En waar ze zelf mee opgegroeid is. Persoonlijk zou ik mijn schoonmoeder nooit mama noemen, want godzijdank is dat mijn moeder niet. Maar het feit dat jij je er zo aan irriteert zegt meer dan dat Zij daadwerkelijk mama zegt. Bang dat ze je plek innneemt(onbewust)?

Ligt denk ik aan de band die je hebt! Mijn vriend en ik zijn nu ruim 2 jaar samen en ik noem zijn moeder bij haar voornaam, maar ze voelt wel een beetje als een moeder voor me en ik voor haar als haar dochter vertelde ze, maar dat komt ook door de persoonlijke situatie. Ik vind vooral dat je moeder, broertje en zij zelf moeten bepalen of ze mama zegt

Ik vind het dus juist vreemd om je schoonouders bij hun voornaam te noemen, afstandelijk net of je niet echt hun kind bent geworden.... ma(ma), pa(pa) klinkt liefdevoller vind ik. Je erkent hen hiermee ook meer als je ouders.

Ik snap het heel goed...ik noem mijn schoonmoeder ook bij haar voornaam...ga dr echt geen mama noemen. Maar ik krijg juist de rillingen van dat zij zelf de telefoon opneemt (of als zij zelf belt) zegt met mama....pfff je bent mijn moeder niet denk ik dan vaak. Daarnaast zetten ze ook altijd papa en mama op ansichtkaarten...dan denk ik ook wel eens van kan je je naam niet meer schrijven...maar goed dit is dus het verhaal de andere kant op denk ik :|. Ik voel trouwens niet een sterke band met m'n schoonouders, maar dat is uit bovenstaande denk ik wel af te leiden ;).