Heey Debby,, Ik las net jouw reactie over jouw moeder die de ziekte van Huntington had.. Mijn moeder is daar helaas ook aan overleden toen ik 12 jaar was.. 7 weken geleden ben ik bevallen van een prachtige zoon.. Bijna mijn heel zwangerschap heb ik geluisterd naar het nummer 'Dat ik je mis' van Maaike Oubouter.. Ik had dan het gevoel dat mijn moeder er toch een beetje bij was als ik aan haar dacht tijdens dat nummer.. Ben nu inmiddels 22 jaar,, maar er gaat geen dag voorbij dat ik niet wens om haar nog een keertje te zien en haar mijn zoontje te laten zien.. Sterkte voor jou en je kinderen.. Hoop dat jullie ondanks de 50% kans, de ziekte bespaard blijft..

Knuffel! Ik verloor mama toen ik 22 was. En het blijft een gemis. Eerst zoontje en nu dochtertje gekregen en met mijn meisje vind ik het nog erger! Zeker toen ik maanden lang niet heb kunnen lopen door mijn knie mijn aanhankelijke zoontje van 2 en dochter van 3 weken. Je voelt je zo hulpeloos niemand om terug op te vallen. Die onvoorwaardelijke steun en liefde wat een gemis. Maar we hebben het overleefd. En de liefde van je kinderen is zo mooi dat je meer aan kunt!

Ja,ik begrijp je zo goed. Mijn moeder overleed,toen ik 14 was,nu het is al bijna 10 jaar geleden. Overleed niet alleen mijn moeder,maar ons gezien,zus is verhuizen naar Ierland,vader begon te drinken,ik zelf was geadopteerd door mijn tante en in hier naar toe verhuisd. Nu inmiddels ben ik ook mama geworden,en ik mis mij moeder énorm!!! Zij droomde altijd over kleinkinderen en ik weet dat zij zou beste oma zijn. Het maakt me zo pijn ,dat mijn zon zal haar nooit leren kennen en mijn man óók.

Tranen rollen over me wangen, het is alsof ik mijn man hoor praten. 9jaar geleden verloren we zijn moeder, en pasgeleden toen ik 14weken zwanger was zijn vader. Vol vragen zit hij nog, onze kleine zal maar 1opa en 1oma hebben, maar ook 2engelen die over haar waken.