Ja precies!! En het helpt wel dat alles in ons gezin nu iets meer tot rust is gekomen!

Ja precies!! Wanneer je je kind maar uitlegt dat het niet persoonlijk was en je het niet zo bedoelde, maar dat het bij jouw lag. Omdat mama even niet zo lekker in haar vel zat. Ik had het bij de 1ste 3 heel vaak, maar merk nu dat ik veel rustiger ben geworden en beter kan relativeren. We hebben nu 4 meiden in huis en 1 op komst. Mensen vragen ons weleens of die grieten elkaar niet de hele dag in het haar hangen. Natuurlijk irriteren ze zich wel eens aan elkaar, maar gaan elkaar dan uit de weg of komen even uitblazen bij mij. In ons huis is er eigenlijk nooit ruzie en nooit echt iemand (lang) boos. Het is mooi als je je kind kan meegeven dat het even boos of gefrustreerd mag zijn, maar dat erover praten of je even terugtrekken een betere oplossing is.

Schreeuwen, boos zijn, huilen, lachen.. Het zijn allemaal natuurlijke reacties op een heftige emotie. Emoties onderdrukken is nooit goed. Dus ja, ik word boos, verhef mijn stem en schreeuw ook wel eens. Want dat is okay. En mijn dochter mag dat ook. Zolang je er maar over blijft praten. Want dan kan je de oorzaak vinden en DAARaan werken.