Helaas geen tip voor je maar wel heel veel herkenning. Ook deze mama staat regelmatig op plaats 38. Wat je nu schrijft doet me beseffen dat mijn vriend misschien ook wel een lichte vorm van autisme heeft. Hij voelt zich zo vaak onbegrepen en heeft vaak het gevoel dat er niet naar hem wordt geluisterd. Mijn oudste zoon is nog maar 2 en of hij die eigenschappen ook krijgt weet ik nog niet maar hij heeft wel last van die typische 2-jaar-driftbuien en dat botst regelmatig met mijn partner. Daarnaast hebben we nog een dochter van net 1 en zij is over het algemeen overdag super vrolijk, maar de nachten zijn regelmatig drama. Dat gaat niet zo goed samen, weinig slaap en een driftpeuter. Resultaat is dat de zorg voor de kids 9 van de 10 keer op mijn bordje komt. Ik vind het geweldig om moeder te zijn, het voelt als mijn roeping en ik doe het daarom ook met liefde, maar zwaar is het soms wel en ik zet mezelf altijd op de aller-allerlaatste plek. Daarnaast komt het onze relatie niet ten goede. Afgelopen zomer is onze relatie even ontploft en ging het even helemaal de verkeerde kant op, maar door veel te praten zijn we er goed doorheen gekomen. Daarna is vriendlief er anders in gegaan en doet ie veel meer met de kids en probeert ook meer geduld met ze te hebben. Ik heb me daarna voorgenomen dat ik eerder aan de bel moet trekken en er meteen over moet praten zodra het weer mis dreigt te gaan, maar het sluipt er zo langzaam in dat we nu toch al weer bijna terug zijn bij af, en ik weer zoals vanouds op plek 30 sta. Ben benieuwd of we hier ooit een middenweg in gaan vinden

Oef. Heel herkenbaar. Mijn man heeft dat ook. Dit is ook één van de redenen voor de gezinsopname bij ons. Mik is nu 7 en zo is het bij ons ook begonnen, ik zou je adviseren om hulp te zoeken. Knuffel SSL

Pfff heftige situatie IrisHo. Maar wat geweldig dat je paard je dan even ontspanning kan bieden. Dieren zijn zo bijzonder. Mijn katten bieden me ook de momentjes rust.

Lastig he om tijd te vinden voor jezelf, maar super fijn dat je ouders inspringen!