Mijn 2e zoontje nu ruim 8 maanden lijkt eindelijk wat meer van zijn leven te houden. Ook met hem hebben wij heel veel gehuil, overstrekken en god mag weten wat meegemaakt. Ook inderdaad niet weten wat er is, waarmee we hem konden helpen. Nu dat hij zachtjes aan kan zitten en gewoon voor zijn doen zelfstandiger is, begint hij zijn rust te vinden. We zijn met hem naar de osteopaat geweest, leek een klein beetje te helpen, maar een wondermiddel wat veel andere ouders noemen was het zeker niet. Hoe rot het ook klinkt... afwachten tot jullie meisje ook haar manier vindt om wat relaxter in het leven staan. Komt goed, ook bij jullie klinkt onvoorwaardelijke liefde naar jullie kindje en dat voelt ze ook, ookal huilt ze nu nog veel. Sterkte en geniet van de mooie momentjes!

Wat leuk dat je bij ons bent begonnen met bloggen! En wat stoer dat je meteen zo open bent ;) Wij wensen je veel plezier tijdens je blogavontuur! X Liefst redactie Mamaplaats

https://www.fmtslochteren.nl/fmt_hcfs.html Dit is de link waarin ik beschrijf hoe t toen was en wat eraan gedaan kan worden

Oh meid. Zo herkenbaar. Wat hebben wij een zware periode gehad met onze oudste zoon ( inmiddels alweer 7 jaar ) Maar huilen was wat hij voornamelijk deed. En dan is t zo lastig als ze niet kunnen praten om te vertelle wat er is. Je ziet en weet dat er wat is. Maar het is een heel gepuzzel om daar achter te komen. We begonnen de strijd met andere voeding. Koemelkvrij. Dat gaf wel wat verlichting maar niet echt veel. Dus verder zoeken...echt vanalles geprobeerd..homeopathie...gewone fysiotherapie....andere voeding...meer voeding...minder voeding....osteopaat.....chiropracror....en weet ik wat allemaal nog meer. Ik weet t niet eens meer. Na 5 maanden begon zijn schedeltje echt tekenen te laten zien van zijn voorkeurshouding naar rechts...dus naar t ziekenhuis. Gelukkig vond de arts het niet nodig dat hij zo n raar redressie helmpje op kreeg. ( nu weet ik dat ik dat never nooit bij een kind zal doen. Maar toen was ik nog niet zover ) maar goed...veen helmpje 3n dus hopen dat de voorkeur vanzelf zou verdwijnen. Ik ben blijven zoeken..en uiteindelijk bij een manueel therapeut terrecht gekomen die gespecialiseerd is in het behandelen van huilbaby's. Nou werkelijk ...na alles geprobeerd te hebben...en niks voldoende had geholpen...haf ik echt waar...na 1 behandeling een heel ander kind. Inmiddels was hij 9 maanden en kon niet zitten zelfstandig, niet kruipen , en veel huilen. Maar na die behandeling...toen we een uur later thuis waren kroop hij serieus door de kamer heen. Hij kon ineens zelf zitten. En het slapen.....geweldig. niks niet meer uren ronddragen..of rijden in dr auto..of lopen met de wandelwagen...nee gewoon slapen in bed of in de box. Wat een verademing. Om een lang verhaal kort te maken ;) Kijk eens op hcfs bij google. Voorheen heette het het kiss syndroom. Je zult heel veel klachten zien. En misschien herken je er niet zoveel in. ( was bij ons alleen het huilen en t platte hoofdje) maar er staan heel veel symptomen die voor kunnen komen bij hcfs. En ik kan je echt 1 ding aanraden...bezoek 33n geregistreerd fysio die gespecialiseerd is in hey behandelen van hcfs syndroom en baby s en kinderen. Het heeft ons heel veel goed gedaan. Op ewmm.net vind je een lijst met geregistreerde therapeuten op therapeuten die de opleiding hebben gevolgd hiervoor.